بررسی بازی Ghost of Yōtei‌ |‌ همه‌چیز بهتر از نسخه قبلی

معرفی

Ghost of Yōtei از لحظه معرفی چشم‌ها رو به خودش دوخت؛ در واقع با دنباله‌ای از عنوان تحسین‌شده Ghost of Tsushima طرفیم. این بار روایتِ Sucker Punch Productions دیگه سراغ حملات مغول‌ها نیست و داستان در سال 1603 جریان داره، یعنی بیش از سه قرن بعد از رویدادهای نسخه اصلی. 🎮✨

این بار قصه با محوریت Atsu پیش می‌ره، جنگجویه‌ای که بعد از از دست دادن خانواده‌اش راه انتقام رو در پیش می‌گیره. بین انتظار برای بازدید از فرمولی که میلیون‌ها بازیکن رو جذب کرد و کنجکاوی نسبت به فضای تازه‌ای که این‌بار به منطقه Ezo و حوالی کوه Yōtei می‌ره، بازی هم فَن‌های نسخه قبلی رو جذب کرده و هم کسایی که دنبال تجربه‌ای نو در ژانرند. 🐺🏔️

Ghost of Yōtei در 2 اکتبر برای انحصاراً PlayStation 5 عرضه می‌شه و برای PS5 Pro هم بهینه‌سازی‌های اضافی داره. برای اینکه بدونی از این تجربه چی باید انتظار داشته باشی، ما یه بررسی کامل از بازی آماده کردیم. با ما همراه باش! 🔍🕹️

داستان گوست آف یوته

ما با Atsu بازی کردیم؛ قهرمانی که انگیزه‌اش از انتقام بعد از مرگ خانواده‌اش تغذیه می‌شه. سال‌ها بعد، تعقیب «شش‌گانه‌های Yotei» داستان رو به پیچ‌های زودهنگام و جذابی می‌کشونه که کنجکاوی رو روشن نگه‌می‌دارن. شاید فرض اولیه یادآور قصه‌های سامورایی باشه، اما تفاوت‌های مهم در لحن، ریتم و شکل‌گیری شخصیت باعث شده بازی هویتی مستقل داشته باشه. فضای اثر در دوره‌ای تاریخی‌تر شکل گرفته و این امکان رو به سازندگان داده تا ارائه‌ای سینمایی‌تر داشته باشند. 🎬🗡️

داستان خوب با معضلات انتقام و پیامدهاش کار می‌کنه. چند پیش‌بینی‌پذیری هست که آزاردهنده نیست، با دو چرخش اصلی در داستان — یکی قابل حدس و یکی فوق‌العاده — و پایانی که رضایت‌بخش به‌نظر می‌رسه. نکته‌ای که ممکنه فکرها رو مشغول کنه ارتباط احتمالی با Tsushima هست (بدون اسپویل). خلاصه: Atsu بازی رو روی دوشش نگه‌می‌داره. مقایسه‌ها می‌اومن اما قهرمانِ جدید با صحنه‌هایی که انگار از یک فیلم درآمدن، جایگاهش رو حفظ می‌کنه. 🎭🔥

عملکرد و حالت‌ها

روی PS5 سه حالت رو تست کردیم: حالت گرافیکی، حالت عملکرد و ray tracing. از اولِ بازی بدون توجه وارد حالت گرافیکی شدیم و وقتی به عملکرد سوئیچ کردیم، اون حس روان بودن باعث شد برگشتن به 30 فریم سخت باشه. به‌طور کلی بازی در همه حالت‌ها عملکرد قابل‌قبولی داشت. ⚙️⚡

گرافیک

Visually، Yōtei خیره‌کننده‌ست. طبیعت، سازه‌ها و مقیاس صحنه‌ها واقعاً تحسین‌برانگیزند. Sucker Punch قبلاً در Tsushima دستش رو ثابت کرده بود، اما اینجا وسواس در طراحی محیط و جو یک پله بالاتر رفته. نکته منفی اصلی به چهره‌های NPC برمی‌گرده؛ هرچند پیشرفت هست ولی هنوز بعضی شخصیت‌های فرعی حالت‌های چهره ضعیفی دارن. شخصیت‌های اصلی، از جمله «شش‌گانه‌های Yotei»، خیلی خوب کار شدن. در دنیای باز بزرگی مثل این، این مورد وزن خودش رو داره اما در کل تجربه بصری عالیه. 🌲🏯

صدا و موسیقی

موسیقی متن فوق‌العاده‌ست؛ قطعات پس‌زمینه و ترک‌های به‌یادماندنی داره. میکس صدا طوریه که وسط درگیری حس می‌شی: فلز به هم می‌خوره، انفجار، باد، اسب و فریادها از دور. واقعاً بسته صوتی غرق‌کننده‌ای ساخته شده. 🎵🔊

در لوکالیزیشن، Bia Meinberg (Beatriz Vila) با ثبات و ظرافت نقش Atsu رو اجرا کرده. صدای آشنایی هم میان صحنه‌ها هست (مثل Cassiano Ávila که صدای Jin Sakai در Tsushima بود). همه‌چیز به بالا بردن صحنه‌های دراماتیک و لحظات اکشن کمک می‌کنه. 🎭🎤

فیلترهای سینمایی

مثل Ghost of Tsushima، اینجا هم می‌تونی تجربه‌ات رو با سه سبک فیلتر شخصی‌سازی کنی:

– Kurosawa: سیاه و سفید، فیلتر کلاسیک و حسِ سینمایی قدیمی.
– Shinichiro Watanabe: تم موسیقایی مداوم با حال‌وهوای lo‑fi که حس گیم‌پلی رو تغییر می‌ده.
– Takashi Miike: خشن‌تر و وحشی‌تر، با خون، گل و چرک بیشتر؛ مثل «تارانتینو با کاتانا». 🎞️

این ادای احترام‌ها روی حال و هوای تجربه اثر می‌ذارن و امتحان کردن‌شون واقعاً می‌ارزه. 🎭✨

مبارزات

تحول بزرگ در سیستم مبارزه‌ست. دیگه خبری از چهار حالت نیست و حالا پنج سلاح اصلی و پنج نفره فرعی داریم که هر کدوم مزایا و معایب مشخصی دارن. سلاح‌های اصلی مهم شامل: katana، دو کاتانا، kusarigama (برای شکستن سپر)، odachi (عالی برای زورگوها) و yari (نیزه). دشمن‌ها وسط مبارزه سلاح عوض می‌کنن که نیاز به پاسخ سریع داره و خوانش میدان نبرد رو پویاتر می‌کنه. ⚔️🛡️

سلاح‌های فرعی شامل بمب دودزا، کونای، تفنگ دستی، دو نوع کمان (سبک و سنگین) و یک تفنگچی (rifle) هستن. با گسترش باروت، تیراندازی هم جزئی از میدان شده و انتخاب ابزار مناسب قلب تقابل‌هاست. 🪓🏹

چند نشانگر روی دشمن‌ها نوع حمله‌شون رو نشون می‌ده و با رنگ یا نوری مشخص می‌شن. خواندن این نورها به شکل زیر کار می‌کنه:
– بدون نور: می‌تونی دفاع کنی یا پارری بزنی.
– آبی: فقط پارری با تایمینگ درست جواب می‌ده.
– قرمز: قابل دفاع نیست، باید جاخالی بدی.
– زرد: جدیدیت داره — دشمن می‌خواد سلاحت رو بگیره. نگه داشتن مثلث، ویژه سلاح رو فعال و حریف رو خلع سلاح می‌کنه. اگر اشتباه کنی، خودت سلاحت رو از دست می‌دی و برداشتنش وسط هرج‌ومرج می‌تونه استرس‌زا باشه. ⚠️

پیشرفت و تجهیزات

رویه‌ی مبارزه کلاسیک نسبت به Tsushima جمع‌وجورتر برگشته. بیشترین ترکیب حذف‌ها به دو یا سه‌تا بردِ پیاپی محدود شده. زره‌ها هر کدوم با باف‌ها و ارتقاهای خاص میان و همین‌طور سلاح‌ها مهارت‌های منحصر به فرد دارن. اقتصاد مواد خوب توزیع شده و مدیریت منابع برای ارتقاها اهمیت زیادی داره. 🧰🔧

پنهان‌کاری

استلتث (Stealth) مثل سابق پایدار مونده. برای پاک‌سازی منطقه‌ها و پیشروی سریع کاربرد داره، بدون اینکه بخشی از بازی صرفاً مخفی‌کاری باشه. پرت کردن با بطری خالی، حذف زنجیره‌ای تا سه دشمن و هدشات بی‌صدا با تیرها هنوز مهم و کارآمدن. 🥷🍶

لِینکِ گرگ و موسیقی

موسیقیِ Atsu (shamisen ارثی از مادر) صرفاً برای زیبایی نیست. بعضی آوازها تاثیرات گیم‌پلی دارن؛ یکی از آهنگ‌ها سگ‌گرگی (لُبِین) رو برای کمین‌ها یا تصرف پست‌ها صدا می‌زنه. او همیشه همراه نیست؛ حضورش نقطه‌ای و با پیشرفت رابطه بیشتر می‌شه. توی درگیری‌ها هم کنارته و مشارکت می‌کنه. کوزه ساکه برای گیج کردن دشمن و فعال‌کردن «حملهٔ گرگینه‌ای» که هدف رو تمام می‌کنه استفاده می‌شه. آزادسازی گرگ‌ها روی نقشه رابطه رو عمیق‌تر می‌کنه؛ حسش شبیه یک همکاریه، نه یه پت ساده. 🐺🥁

جهان بازی و ماموریت‌ها

دنیای باز Tsushima زیبا ولی تکرارشونده بود. توی Yōtei حس چالاکی بیشتر و تکرار کمتره، هرچند هنوز تعدادی فعالیت تکراری وجود داره. ماموریت‌های فرعی از خوب تا عالی متغیرن و بعضی‌ه شون داستان و مبارزات به‌یادماندنی‌ای دارن. 🌍✨

حرکت و کنترل

حرکت با اسب و سریع‌سفرها انجام می‌شه که خیلی خوبه. اسب قابل ارتقا برای سرعت و یک دویدنِ تهاجمیه که دشمن‌ها رو زیر می‌گیره. نوارهای گل سفید یه بوست موقت می‌دن که مثل توربوه. دسته DualSense با فیدبک هپتیک توی مینی‌گیم‌هایی مثل روشن کردن آتش و آشپزی شرکت داره. 🐎🔋

اکتشاف

صعود و گشت‌وگذار شبیه Tsushima مونده: قلاب، چنگ زدن به سنگ و عبور از تنه‌ها و شاخه‌ها. نقطه قوت، نشانه‌گذاری‌های کم‌جلب‌توجهه؛ کمتر «جوهر زرد»، بیشتر خوانش محیطی. شکار طلسم‌ها زنجیره‌های جالبی می‌ده، حتی خود Yōtei هم شوخی‌بردار نیست. ساده و در عین حال لذت‌بخشه. 🧗‍♀️🌿

سختی

بازی نسبت به Tsushima چالش‌برانگیزتره، به‌خصوص توی دوئل‌های بزرگ. روسای اصلی نیاز به تمرکز دارن و بعضی روسای اختیاری اجرای فنی می‌خوان. رئیس نهایی حماسیه و چاشنی‌‌ای از ماب‌گرایی داره. بعضی دشمنان از افسانه‌ها و اساطیر الهام گرفتن که جذابیت روایت رو بالا می‌بره. به سختی یک تجربه Souls‑like نمی‌رسه اما تنش و تقاضا در جای خودش هست. 🥵🎯

اشکالات فنی

دو مورد اصلی قابل ذکر بود:
– اسب فراری: وقتی صداش زدم، به جای نزدیک شدن، دور شد؛ ریستارت مشکل رو حل کرد.
– ماموریت فرعی گیر کرده: یه مأموریت با یک NPC نشونگر پیشرفت نداشت و در زمان بررسی ناقص موند. 🐴🛠️

Ghost of Yōtei همون‌جاهایی که لازم بود رشد کرده. مبارزه حالت‌ها رو با سلاح‌هایی که هویت مشخص دارن عوض کرده، فیلترهای سینمایی به تجربه عمق می‌دن، لُبِین و آهنگ‌ها طعم خاصی اضافه می‌کنن، جهان باز سریع‌تر جریان داره و موسیقی ماندگارِ بازی رو قوی‌تر می‌کنه. 🎮🌟

با این‌حال هنوز چهره‌های ضعیف در NPCها مونده و نبودِ lock-on باعث می‌شه بعضی ضربه‌ها هوا برن (که بد نیست، فقط تجربه متفاوتیه)، اما روانی سیستم، تعویض سلاح با مکث کوچک و طراحی درگیری‌ها، اکشن رو لذت‌بخش کرده. با صحنه‌هایی که شبیه سینما هستن و قهرمانی که صحنه رو نگه می‌داره، بسته نهایی عالیه. 🎬❤️

Ghost of Yōtei: Ghost of Yōtei توی جاهای درست پیشرفت کرده؛ مبارزه‌ای پویا، موسیقی برجسته و فیلترهای سینمایی که غرق‌کنندگی رو بیشتر می‌کنن. با وجود محدودیت‌هایی مثل چهره‌های ضعیف NPC و نبود lock-on که بعضی ضربه‌ها رو بی‌هدف می‌کنه، روانی درگیری‌ها، تنوع سلاح‌ها و ریتم مبارزات تجربه‌ای بسیار لذت‌بخش رقم می‌زنن. – Alepitekus 🎖️