باورهای غلطی که در مورد مجموعه بازی Assassin’s Creed وجود دارد

در طی سال‌های اخیر باورها و جهت‌گیری‌های مختلفی در مورد مجموعه بازی Assassin’s Creed شکل گرفته که همه‌ی آن‌ها مثبت نیستند. این باورهای غلط باعث شکل گیری موج نادرستی شده که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم.

اولین نسخه مجموعه بازی Assassin’s Creed در سال ۲۰۰۷ منتشر شد و با عرضه نسخه‌های مختلف، به یکی از شناخته شده و محبوب‌ترین مجموعه‌های دنیای بازی‌های ویدیویی تبدیل شده است. در طی ۱۲ نسخه مختلف، سری مذکور به دوره‌های تاریخی مختلفی رفته و در مکان‌های متنوع داستان‌هایی را تعریف کرده است که خیلی از ما با آن‌ها بزرگ شدیم. عشقی که طرفداران نسبت به فرقه قاتلان ابراز می‌کنند، کم‌ نظیر است.

در حالی که مجموعه بازی Assassin’s Creed در سال‌های اخیر بیشتر به خاطر خط‌های داستانی غنی و گیم‌پلی خاص شناخته شده، برخی باورهای غلطی در مورد آن وجود دارد. طرفداران سرسخت ممکن است با این باورهای غلط کاملا مخالف باشند، اما برخی از جزئیات وجود دارد که بازیکنان کم تجربه‌تر را از وارد شدن به این دنیای عظیم، باز می‌دارد.

باورهای غلطی که در مورد بازی Assassin’s Creed وجود دارد

۱۰- همه‌ی نسخه‌ها شبیه یکدیگر هستند

مجموعه بازی Assassin’s Creed جزو آن دسته از فرنچایزهایی حساب می‌شود که لقب Cookie-Cutter را از سوی مخاطبان دریافت کرده است. این لقب، بدان معنی است که نسخه‌های مختلف کاملا شبیه همدیگر هستند و تنها با برخی تغییرات کوچک وارد بازار می‌شوند.

به طور طبیعی، اساسینز کرید یک فرمول همیشگی در امر شخصیت‌پردازی و طراحی مراحل دارد که در طی شماره‌های مختلف از آن پیروی می‌کند. اما اگر بخواهیم از این فرمول به عنوان یک عضو کاملا تکراری و یکنواخت یاد کنیم، منصفانه عمل نکردیم. برای مثال سه بازی اخیر مانند Valhalla، Origins و Odyssey نهایت تلاش خود را به کار گرفته‌اند تا سبک RPG و ویژگی‌های جدیدی را به مجموعه تزریق کنند. شاید Assassin’s Creed Origins نتوانست به یک اثر نقش آفرینی کامل و عمیق تبدیل شود، اما دو بازی Assassin’s Creed Valhalla و Assassin’s Creed Odyssey با پیروی از این روند به آثار RPG خوبی تبدیل شدند.

۹- نسخه‌های فرعی ارزش تجربه را ندارند

به طور معمول نسخه‌های فرعی یک مجموعه یا همان Spin-offها واکنش‌های منفی خاصی از سوی طرفداران دریافت می‌کنند. این بازی‌ها حالت کلی گیم پلی را تغییر داده و با فاصله گرفتن از خط داستانی اصلی، روایت خاص خود را در پیش می‌گیرند. مجموعه بازی Assassin’s Creed هم آثار فرعی باکیفیتی دارد که فراموش کردن آن‌ها واقعا سخت است.

هر کدام از این نسخه‌های فرعی ویژگی‌های جدیدی را اضافه کرده و یک تجربه سرگرم کننده را به وجود آورده‌اند. این بازی‌ها شاید در حد شماره‌های اصلی فرنچایز بزرگ و حماسی نباشند، اما می‌توانند بدون خراب کردن تفکرات موجود نسبت به اساسینز کرید، چند ساعتی هم که شده شما را با خود همراه کنند.

۸- می‌توان بازی‌های مختلف را بدون توجه به ترتیب تجربه کرد

درست مانند سایر سری‌های بزرگ دنیای بازی‌های ویدیویی، مجموعه بازی Assassin’s Creed هم یک داستان ادامه دار دارد که بازی‌های مختلف را به یکدیگر وصل می‌کند. اگر توجهی به ترتیب نسخه‌های منتشر شده نکنید و به صورت اتفاقی به سراغ هر یک از آن‌ها بروید، متوجه داستان آن بازی خاص خواهید شد. اما طبیعی است که اگر از اول شروع کنید و سپس به سمت اثار جدید بروید، فهم بهتری از خط زمانی و رویدادهای آن کسب خواهید کرد. اما موضوعی که باید به آن اشاره کنیم، خط داستانی است که در زمان حال جریان دارد و در دوره‌های تاریخی قدیمی جای نمی‌گیرد. اگر توجهی به ترتیب نسخه‌های منتشر شده نداشته باشید، موفق به درک کامل خط داستانی زمان حال و ماجراهای دزموند (Desmond) نخواهید شد.

در تیلنو بخوانید:

۱۰ بازی جهان باز که نباید تجربه کنید

نگرانی‌هایی که نسبت به بازی Call of Duty: Vanguard داریم

بهترین بازیکنان بازی NBA 2K22 چه کسانی هستند؟

۷- آن‌ها از لحاظ اطلاعات تاریخی دقیق نیستند

هنگامی که یک فرد با یکی از نسخه‌های بازی Assassin’s Creed روبرو شود، شاید در نگاه اول فکر کند که سازندگان توجه دقیقی به تاریخ واقعی نکرده‌اند و بیشتر ایده‌های خود را روی داستان‌های تخیلی و ساختگی پیاده کرده‌اند. این طرز فکر تا حدودی درست است و به خصوص سه نسخه آخر مجموعه، عناصر تخیلی و غیرواقعی زیادی را در خود جای داده‌اند. از این هم گذشته، بیشتر بازی‌های فرنچایز مذکور ایده‌های خود را حول جامعه‌های مخفی و تمدن‌های باستانی توسعه داده‌اند.

اما واقعیت این جا است که سازندگان همواره زمان زیادی را صرف تحقیق کرده‌اند تا یک تجربه واقع گرایانه را از لحاظ تاریخی، ارائه دهند. نسخه‌های مختلف مجموعه نوشته‌ها و اطلاعات واقعی زیادی را درون خود جای داده‌اند و بازیکنان را به مطالعه آن‌ها تشویق می‌کنند. این نوشته‌ها اکثرا در مورد بناها و رویدادهای تاریخی هستند که بستر داستان در آن‌ها شکل می‌گیرد. اما موضوع جالبی که در این میان وجود دارد، این است که اساسینز کرید بسترهای جغرافیایی و حماسه‌های  تاریخی را با نگاه جالب خود و یک سری عناصر تخیلی، به تصویر می‌کشد.

۶- مجموعه بازی Assassin’s Creed پر از مشکلات فنی است

بازی‌های جهان باز و بزرگ مانند اساسینز کرید، به طور معمول مشکلات فنی و باگ‌های مختلفی دارند و در این موضوع شکی نیست؛ چرا که آن‌ها مجبورند حجم بزرگی از اطلاعات، اشیا و انیمیشن‌های مختلف را در زمانی واحد به تصویر بکشند. مجموعه بازی Assassin’s Creed هم در سال‌های اخیر به مرکز توجه برخی طرفداران عصبانی تبدیل شده و این مشکل در بازی Assassin’s Creed Unity به اوج خود رسیده بود.

اما باید بدانید که پس از عرضه ناموفق Unity، شرکت Ubisoft اطمینان حاصل کرد که این توجه شوم را از خود به دور کند و از یک سوراخ دوبار گزیده نشود. آن‌ها تا حدودی هم در این زمینه موفق شدند و در طی نسخه‌های اخیر مشکلات فنی را به حداقل رسانده‌اند و اگر مشکل خاصی هم وجود داشته باشد، آنقدری نیست که شما را از تجربه یک بازی منصرف کند.

۵- نسخه‌های مختلف بازی بیش از حد آسان هستند

با توجه به این موضوع که نسخه‌های مختلف بازی Assassin’s Creed از عناصر و مکانیک‌های مشابهی استفاده می‌کنند، دسته‌ای از طرفداران هستند که فکر می‌کنند تمام کردن یک بازی از مجموعه مذکور، به راحتی خوردن یک لیوان آب است. این طرز فکر بیشتر برای افرادی رخ می‌دهد که به تجربه بازی‌هایی مانند Assassin’s Creed Black Flag و Assassin’s Creed 3 پرداخته باشند.

اما واقعیت با این طرز فکر زمین تا آسمان فرق می‌کند. بخش آموزشی بیشتر بازی‌های اساسینز کرید به طور معمول طولانی‌تر از سایر بازی‌ها هستند و با پیشروی در روند داستان به مرور سخت‌تر هم می‌شوند. این موضوع در مورد سه نسخه آخر به طور جدی‌تر صدق می‌کند و مخفی کاری درون آن‌ها ممکن است به شدت سخت شود. مبارزات هم با قدرتمندتر شدن دشمنان و ازدیاد تعداد آن‌ها به مرور مشکل‌تر هم می‌شود. البته باید در نظر داشته باشید که در طی سه بازی اخیر، امکان انتخاب درجه سختی یا Difficulty در دسترس قرار گرفته و این خود شما هستید که سخت یا آسان بودن بازی را مشخص می‌کنید.

۴- خبری از وجود شخصیت‌های به یاد ماندنی نیست

شخصیت اصلی و قابل بازی مجموعه اساسینز کرید به طور معمول در طی هر نسخه تغییر می‌کند و این موضوع در سال‌های اخیر به یک روتین تبدیل شده است. همین روند، باعث شده که برخی طرفداران تصور کنند که بازی Assassin’s Creed قادر به خلق شخصیتی ماندگار و دوست داشتنی نیست و به همین خاطر هر دفعه یک کاراکتر جدید را به عنوان نقش اول معرفی می‌کند.

این موضوع که شخصیت اصلی در طی هر نسخه تغییر می‌کند، حقیقت دارد و انکار آن غیرممکن است. اما باید بدانید که اساسینز کرید شخصیت‌های فراموش نشدنی زیادی مانند اتزیو آدیتوره (Ezio Auditore)، ادوارد کنوی (Edward Kenway)، المعلم (Al Mualim) و الطائر (Altaïr) را به دنیای بازی‌های ویدیویی معرفی کرده است. تازه نباید شخصیت‌های تاریخی و معروفی مانند سقراط و پسران رگنار لثبروک را که در مجموعه حاضر شدند، فراموش کنیم.

۳- همه اسلحه‌ها احساسی تکراری و شبیه به هم دارند

با وجود اسلحه‌های متعدد و متنوع در تاریخ مجموعه، بازی Assassin’s Creed شهرت منفوری به خاطر تکراری بودن اسلحه‌ها دارد. در واقع بازیکنان فکر می‌کنند که آن‌ها بیش از حد شبیه یکدیگر هستند و Damage کاملا یکسانی به دشمنان وارد می‌کنند. اما واقعیت این گونه نیست و Ubisoft سعی کرده که در نسخه‌های مختلف و به خصوص بازی‌های سال‌های اخیر، این موضوع را بهبود ببخشد. اضافه شدن مکانیک و عناصر نقش آفرینی به همراه توجه به تفاوت اسلحه‌ها در بازه‌های مختلف تاریخی، باعث شده که این بخش با پیشرفت چشم‌گیری همراه شود.

۲- اتزیو حکم شخصیت مرکزی را دارد

بسیاری از افراد که شناخت خوبی نسبت به مجموعه بازی Assassin’s Creed ندارند، فکر می‌کنند که اتزیو آدیتوره حکم شخصیت مرکزی سری را دارد و همه داستان حول محور او روایت می‌شود. اتزیو در طی سه بازی ابتدایی که نقش شخصیت اصلی را داشت، در مرکز توجه بود که شکی هم در مورد آن وجود ندارد. اما پس از این سه بازی، شخصیت اصلی مجموعه تغییر کرد و با هر بازی جدید سازندگان چهره جدیدی را معرفی کردند و این روند تا بازی Assassin’s Creed Valhalla و ورود شخصیت ایور (Eivor) ادامه دارد.

۱- بخش Multiplayer ارزش تجربه کردن ندارد

کمپین داستانی و پرداختن به داستان فرقه قاتل‌ها، همیشه توجه اصلی این سری را به خود اختصاص داده است. اما بخش Multiplayer یا چندنفره که برای اولین بار در Assassin’s Creed Brotherhood معرفی شد، موضوعی نیست که باید از آن بگذرید. حالت‌های مختلف بخش چندنفره که باید در طی آن‌ها هدف‌های مشخصی را به قتل برسانید، می‌توانند به شدت جذاب و حتی اعتیاد آور باشند.

مکانیک و شیمی میان اساسین‌ها و تمپلارها باعث می‌شود که گیم پلی همواره تنوع خود را حفظ کرده و جذاب ظاهر شود. مخفی‌کاری و قتل اهداف از سایه‌ها در بخش چندنفره در مرکز توجه قرار دارد و همانقدر که می‌تواند جذاب باشد، سخت است و انرژی زیادی را می‌طلبد.

در پایان اگر قصد دارید به تجربه آخرین نسخه از مجموعه اساسینز کرید بپردازید، می‌توانید از لینک‌هایی که در ادامه قرار می‌گیرند استفاده کنید:

نظر شما در این باره چیست؟ به نظر شما چه باورهای غلط دیگری در مورد اساسینز کرید وجود دارد که باید به آن اشاره می‌کردیم؟ نظرات خود را با تیم تیلنو در میان بگذارید.

منبع: Game Rant