موضوعات داغ
با اضافه شدن آنالوگهای کنترلی به دسته‌های بازی، استاندارد‌های بازی کردن و کنترل بازیکنان در بازی‌های ویدیویی وارد فاز جدیدی شد. در این مقاله راجب نحوه‌ی کار‌کرد آنالوگهای کنترلی یا جوی استیک که بر روی دسته‌های بازی قرار دارند صحبت می‌کنیم.
جوی استیک‌های آنالوگ در دسته‌های بازی
آنالوگهای کنترلی در دنیای ویدیو گیم تاریخچه‌ای طولانی دارند. اسم اصلی این قطعه که در حال حاظر در تمامی دسته‌های بازی استاندارد وجود دارد، جوی استیک آنالوگ (Analog JoyStick) است، در برخی از متون و ویدیو‌ها نیز از این قطعه با نام تامب استیک (thumbstick) یاد می‌شود. اولین استفاده و کاربرد جوی استیک برمی‌گردد به اوایل دهه چهل، که در این دوران نازی‌ها با استفاده از جوی استیک آنالوگ راکت‌های جنگی خودشان را کنترل می‌کردند. اما می‌شود گفت ( البته نه با قطعیت) که اولین بار از جوی استیک آنالوگ در دستگاه‌های بازی آرکید برای هر چه بهتر بازی کردن و کنترل راحت‌تر کاراکتر درون بازی، استفاده شد. در سال 1996 سونی با معرفی دسته دوال شاک برای کنسول پلی استیشن 1، حضور جوی استیک آنالوگ در دسته‌های بازی را به یک استاندارد تبدیل کرد، که این استاندارد تا به الان نیز پا برجاست و ما در تمامی دسته‌های بازی کنترلی که همراه کنسول‌ها می‌آیند، شاهد حضور آنالوگهای کنترلی هستیم.
دسته بازی دوال شاک 1 که همراه جوی استیک‌های آنالوگ عرضه شد
آنالوگهای کنترلی چگونه کار می‌کنند؟
ایده‌ی استفاده از جوی استیک آنالوگ بر پایه این مفهوم است که بیاییم، یک حرکت یا جابجایی مکانیکی را به یک سیگنال الکتریکی قابل فهم (یا بهتر است بگوییم رشته‌ای از صفر و یک‌ها) برای کامپیوتر تبدیل کنیم. در این صورت هر وقت ما آنالوگهای کنترلی روی دسته را جابجا می‌کنیم یک سیگنال الکتریکی برای پردازش دستوری خاص به سمت کامپیوتر و یا یک کنسول بازی ارسال می‌شود.
تصویری از یک جوی استیک آنالوگ
همانطور که در تصویر فوق می‌بینید، جوی استیک آنالوگ از دو محور یا شفت تشکیل شده است. یک محور برای تشخیص حرکت در راستای محور قائم و محور دیگر برای تشخیص حرکت در راستای محور افقی است. این دوتا شفت در اصل دو عدد پتانسیومتر هم محور هستند که با یکدیگر یک مدار تقسیم کننده‌ی ولتاژ را تشکیل می‌دهند. پتانسیومتر یک مقاومت متغیر است که مقدار مقاومت آن را می‌توان به مقدار مورد نظر تغییر داد. در اینجا حرکت انگشتان دست کاربر باعث ایجاد تغییر در مقدار مقاومت می‌شود. در حالت تعادل وقتی که کلاهک جوی استیک را حرکت نمی‌دهیم مدار تقسیم کننده ولتاژ در حالت تعادل است و هیچ سیگنالی به سمت کنسول یا کامپیوتر ارسال نمی‌شود. وقتی که کلاهک جوی استیک حرکت داده می‌شود، مدار تقسیم کننده‌ی ولتاژ از حالت تعادل خارج می‌گردد و یک سیگنال مطابق با ولتاژ تقسیم شده که بیان کننده یک رفتار حرکتی است، به سمت کنسول بازی ارسال می‌شود. در داخل جوی استیک یک دکمه نیز تعبیه شده است، وقتی که کلاهک جوی استیک را به سمت داخل می‌فشاریم این دکمه نیز فشرده می‌شود و در مدت زمان خیلی کوتاهی یک سیگنال با مقدار ثایت یک منطقی را ارسال میکند (در حالت عادی اگر دکمه فشرده نشود هیچ سیگنالی ارسال نمی‌شود). در بازی‌های مختلف کابرد این دکمه متفاوت است، برای مثال، اگر در بازی‌هایی مانند کال آو دیوتی یا گاد آور آنالوگ سمت چپ را به سمت داخل فشار بدهیم کاراکتر درون بازی شروع به دویدن میکند. یا اگر در همان کال آو دیوتی آنالوگ سمت راست را فشار دهیم کاراکتر درون بازی با چاقو ضربه‌ای با نام Melee را وارد میکند.
سخن پایانی
قبل از اینکه دسته‌های بازی با آنالوگهای کنترلی عرضه شوند، بازی کردن و کنترل کاراکتر درون بازی نسبت به الان کمی سخت بود. در آن زمان اکثر بازی‌ها بصورت دو بعدی عرضه می‌شدند و کنترل کاراکتر درون بازی‌ها هم با استفاده از یک مجموعه فلش چهار جهتی با نام دی پد انجام می‌شد. در حال حاظر هم در هر دسته‌ی بازی دی پد وجود دارد ولی کاربرد آن خیلی تغییر کرده است و بازی به بازی هم این کاربرد متفاوت است. از وقتی که بازی‌ها در دنیای سه بعدی جریان دارند کاربرد جوی استیک دسته‌ی بازی هم پر رنگ تر شد، به طوری که در حال حاظر در اکثر بازی‌ها برای کنترل دوربین و زاویه بندی از جوی استیک آنالوگ سمت راست استفاده می‌شود.
هر سوال و نظری که در رابطه با بعد فنی دنیای بازی‌های ویدویی دارید می توانید آن را در قسمت کامنت‌ها با تیم تیلنو به اشتراک بگذارید.
