روند تکاملی بازی‌های شوتر اول شخص در طی زمان

صنعت بازی‌های ویدیویی هر روز در حال پیشرفت و بزرگ‌تر شدن است. بدیهی است که این بزرگ شدن، تغییراتی را همراه با خود می‌آورد که بر روی همه‌ی سبک‌ها تاثیر می‌گذارد. اما این تاثیر بر یکی از سبک‌های موجود در بازار بیش‌تر احساس می‌شود: بازی‌های شوتر اول شخص یا همان First-Person Shooter.

بازی‌های ویدیویی در طول سال‌ها پیشرفت زیادی کرده‌اند و این روند رو به جلو، از روز اول در جریان بوده است. تنها کافی است تصور کنید که این صنعت از بازی‌های دو بعدی مانند Space War، به بازی‌های بلاک باستری و AAA تبدیل شده‌ که ساخت‌ آن‌ها میلیون‌ها دلار بودجه و پول می‌طلبد. امروز در سطح صنعت شامل آثاری مانند Call of Duty و The Last of Us Part 2 هستیم که راه بسیاری را از نسخه‌ی پیشین خود آمده‌اند و به یک محصول بالغ‌تر و سنگین‌تر تبدیل شده‌اند. این روند صعودی، بر پایه‌ی معیار‌های بی‌شماری است که اگر بخواهیم به دست بندی آن‌ها بپردازیم، باید روز‌ها پای آن مطالعه و تحقیق کنیم. به هر حال، سبک‌های مختلف در طول این سال‌ها به روش‌های متفاوتی رشد کرده‌اند و رویکرد متفاوتی را در پیش گرفته‌اند. این پیشرفت، آن‌ها را از اثری که روز اول بوده‌اند بسیار دور کرده و به طور تقریبی آن‌ها را به بازی جدید تبدیل کرده است که با نمونه‌ی اولیه‌ی خود، تفاوت فاحشی دارند.

یکی از این سبک‌هایی که تغییر بسیاری را به خود دیده است، سبک شوتر به خصوص بازی‌های شوتر اول شخص هستند. به طور معمول، بازی‌های شوتر اول شخص شما در نقش یک سرباز یا یک فرد افراطی می‌گذارد که قصد دارد دشمنان خود را به قتل برساند و در اکثر موارد هم، پیروز می‌شود. این روندی است که سال‌ها در بازی‌های شوتر اول شخص جریان داشته و آن‌ها را طی زمان، به تکامل امروز رسانده است. در گذشته، همین سیستم کشتن دشمنان و رو به جلو رفتن در الویت‌ بازی‌های مختلف قرار می‌گرفت. یک مصداق واقعی و نمادین از این بازی‌های شوتر کلاسیک، بازی Doom است که تاثیرات بسیاری روی صنعت گذاشت و الهام بخش بسیاری از آثار بعد از خود شد. بازی Doom را می‌توانیم یکی از معروف‌ترین و خاطره انگیزترین بازی‌های PC در تمام دوران بدانیم. اما بازی‌های Shooter از جمله Doom هم مانند سایر جزئیات دنیا، دستخوش تغییراتی شدند؛ یا بهتر است بگوییم «مجبور» به تغییر شدند. اگر این تغییر صورت نمی‌گرفت، هم صنعت رو به جلو حرکت نمی‌کرد و هم این بازی‌های نمی‌توانستند مخاطب‌های جدیدی جذب کنند و به نفس کشیدن ادامه دهند.

بازی‌های شوتر چگونه گسترش یافتند؟

بازی Doom که پیش‌تر به آن اشاره کردیم، یک مصداق تازه و تمام عیار از پیشرفت و تکامل در دل یک سبک است. هسته‌ی اولیه‌ی این بازی به شدت ساده بود و هر کسی در صورت تجربه‌ی آن، اهداف سازنده از اثر را متوجه می‌شد و به تجربه‌ی خود ادامه می‌داد. اما در حین سادگی، دوم یک قوص زیبا و اعتیاد آور داشت که هر موجودی را پس از تمام کردن بازی، به شروع دوباره‌ی خود مجبور می‌کرد. در این بازی، خبری از داستان‌های عجیب و غریب و فلسفی که امروزه آن را در سطح صنعت می‌بینیم نبود. یا شاید بهتر است بگوییم که به هیج وجه داستانی در هسته‌ی بازی جریان نداشت. هم چنین، Doom مانند بازی‌های نقش آفرینی امروزی آزادی عمل بسیاری به بازیکن نمی‌داد و تنها او را مجبور می‌کرد که در قالب یک بازی شوتر به سلاخی شیاطین بپردارد. در واقع، بازی هیچ گونه شخصیتی با پیش زمینه‌ی داستانی مشخص نداشت، حتی شخصی که کنترل آن را در دست می‌گیرید، از لحاظ داستانی فرد تعریف شده‌ای نیست و تنها متشکل از چندین عضله‌ی قدرتمند است که می‌تواند دشمنان را از وسط نصف کند.

اگر بخواهیم ساده‌تر بگوییم، بازی Doom هیچگونه هدفی جز سرگرم کننده بودن نداشت و فقط می‌خواست بازیکن را همزمان با جلو فرستاندن، سرگرم کند. اما همین سادگی، سبک بازی‌‌های شوتر را تغییر داد و الهام بخش بسیاری از بازی‌های بعد از خود شد. این الهام بخشی تنها مربوط به بازی‌های شوتر اول شخص نبود و بخش بزرگی از صنعت را شامل می‌شد.

اما داستان بازی‌های شوتر اول شخص جذاب با Doom تمام نشد. پنج سال بعد، استودیو Valve دست به انتشار یک بازی شوتر به نام Half Life زد که قصد داشت علاوه بر همان حس تیراندازی و کشتن دشمنان را با یک داستان گویی قابل احترام، ترکیب کند. در همین زمان، بازی Halo: Combat Evolved با ارائه‌ی یک گیم پلی و داستان جذاب، مردم را به خرید یک Xbox مجبور کرد. هم چنین، جالب است بدانید نام‌های معروفی مانند Medal of Honor و Call of Duty در چنین زمانی، تازه در حال شکل گرفتن و به وجود آمدن بودند.

اما آن چه که توجه انسان را بیش از پیش به این سبک جلب می‌کند، این است که این مجموعه‌ها به غیر از تعدادی انگشت شمار، هر روز در حال معروف‌تر و بزرگ‌تر شدن هستند. برای مثال همین بازی Call of DutyBlack Ops Cold War که چندین روز پیش معرفی شد، قصد دارد تا علاوه بر جذب بازیکنان جدید، میراث مجموعه را حفظ کند و به اثر قابل احترامی تبدیل شود. از زمان انتشار اولین نسخه‌ی مجموعه‌ی ندای وظیفه، سال‌ها می‌گذرد. این مچموعه پستی و بلندی‌های زیادی را تجربه کرده است، اما وقتی آمار فورش آن به چشم یک فرد می‌خورد، شگفت زده می‌شود. با گذشت سال‌ها، نه تنها کوچک‌ترین اثری از افت و عقب رفت در این مجموعه پیدا نمی‌شود، بلکه انتظار می‌رود که نسخه‌ی جدید از بازی سال پیشین هم بهتر واقع شود.

یک تاریخ جدید در بازی‌های شوتر اول شخص

بازی‌های شوتر اول شخص که چندین مورد از آن‌ها را مشاهده کردید، قصد دارند تا علاوه بر نوآوری، به ریشه‌های خود پایبند قرار گیرند. البته از آن جایی که همیشه استثناء وجود دارد، مجموعه‌هایی پیدا می‌شوند که قصد دارند با فاصله گرفتن از میراث خود، به دلار‌های بیش‌تری دست پیدا کنند. یکی از آثاری که قصد دارد نوآوری را با پایبند بودن به ریشه‌ها همراه کند، بازی Halo: Infinite است. این بازی قصد دارد به بازیکنان اجازه دهد که هر جایی می‌خواهند بروند و حس آزاد بودن را تجربه کنند. جالب است بدانید که یکی از نسخه‌های مجموعه‌ی Halo، یعنی بازی Halo 3: ODST، قصد داشت رویکرد مشابهی را با Infinite تجربه کند و یک دنیا Open-World را در اختیار بازیکنان قرار دهد. اما به هر حال، این آرمان به واقعیت نپیوست و باززی Halo 3 به آن اثری که انتظار می‌رفت، تبدیل نشد.

البته که بازی Halo Infinite تنها اثری نیست که قصد دارد بزرگ‌تر شود و پیشرفت کند. برای مثال، بازی Destiny 2 که یکی از جاه طلبانه‌ترین بازی‌های شوتر اول شخص تاریخ است، تلاش کرد که عناصر بازی‌های MMO RPG را جمع کند و یک بازی آدرنالین محور را با ویژگی‌های Multiplayer، به وجود آورد. یا در مثالی دیگر، بازی Call of Duty Black Ops Cold War را داریم که با توجه به نمایش‌های اخیر، قصد دارد شخصی سازی عمیقی را حتی در جریان Campagin داستانی، برای بازیکنان به ارمغان آورد. هیچ سبکی، نمی‌تواند با اضافه کردن یک بخش شخصی سازی، این چنین مخاطبان را به وجد آورد. سازنده‌های این بازی‌های شوتر اول شخص قصد دارند با اضافه کردن عناصر پیش پا افتاده اما عامه پسند، بازار فروش خود را بزرگ و بزرگ‌تر کند. اما اگر کمی در این تغییرات ریز شوید، می‌توانید ببینید که همین تفاوت‌های جزئی می‌تواند به تکامل یک سبک کمک شایانی کند.

حال فرض کنید زمانی که یک تغییر کوچک می‌تواند موجب به تکامل یک سبک شود، یک تغییر و آرمان بنیادین جدید می‌تواند چه تحولی در صنعت به وجود آورد. امروز، ما در سطح دنیای بازی‌های شوتر جزئیاتی را مشاهده می‌کنیم که پیش از این حتی تصور آن را هم نمی‌توانستیم بکنیم. البته که این نوآوری‌ها همیشه مدیون به یک مورد هستند، هسته‌ی اولیه‌ی سبک خود. اگر بخواهیم با یک نگاه بی‌طرفانه به این موضوع نگاه کنیم، می‌توانیم ببینیم که بازی‌های شوتر اول شخص با این که تغییرات بنیادینی را به خود دیده‌اند، اما هنوز از همان هسته‌ای که به آن اشاره کردیم سرچشمه می‌گیرند. در واقع، هسته‌ی گیم پلی ثابت می‌ماند و این مقیاس‌های بازی و جزئیات داستانی آن هستند که روز به روز بزرگ‌تر و جدی‌تر می‌شوند. این مورد را می‌توان در اکثر مجموعه‌های قدیمی و اندازه‌ی آن‌ها دید. برای مثال هیچ نسخه‌ای از Call of Duty تا به امروز مانند بازی Call of Duty: Modern Warfare بزرگ و جاه طلبانه نبوده است. هم چنین، می‌توان اطمینان حاصل کرد که این روند صعودی، در بازی Call of Duty Black Ops Cold War هم به واقعیت خواهد پیوست و شاهد بزرگ‌تر بودن آن نسبت به نسخه‌ی قبلی خواهیم بود.

حال اگر با یک نگاه منتقدانه به قضیه نگاه کنیم، می‌توانیم با مقایسه‌ی آثار جدید و بازی‌های شوتر اول شخص قدیمی‌تر، متوجه تفاوت بسیار بزرگ آن‌ها شویم. به عبارتی دیگر، می‌توانیم بگوییم که بازیکنان در حال حاضر در یک تاریخ جدید از عمر بازی‌های شوتر قرار دارند. هم چنین، هیچ گونه تضمینی وجود ندارد که اگر یک بازی شوتر در ۱۰ سال آینده منتشر شد، شبیه بازی‌های کنونی واقع شود. بنابراین، اگرروزی فردی بتواند یک معیار برای این تفاوت‌ها کشف کند، شاید بتوانیم بازی‌های شوتر را مانند دوره‌های زمین شناسی به بازه‌های مختلف و متنوع زمانی تقسیم کنیم.

نگاهی رو به آینده

همان طور که گفته شد، هیچ گونه تضمینی وجود ندارد که آثاری که در آینده منتشر می‌شوند، بازی متفاوتی واقع نشوند. ولی هیچ کس جواب این را نمی‌داند که ۱۰ سال آینده، این تغییرات چه خواهند بود و به چه روشی اعمال خواهند شد. پس سوال این است که بازی‌های آینده چگونه خواهند بود؟ تصور این که مجموعه‌ای مانند Call of Duty در آینده نیست و نابود شود، سخت است. به احتمال زیاد، نسخه‌ی Call of Duty سال‌های آینده شباهت بسیاری، حداقل از لحاظ ظاهری، به کال آو دیوتی‌های کنونی خواهد داشت و هسته‌ی اولیه‌ی بازی ممکن است مانند نسخه‌ی امروزی واقع شود. البته این مورد زیاد هم دور از منطق نیست. در واقع، از آن جایی که کال آو دیوتی همواره از مکانیک‌های فیزیکی منطقی استفاده کرده، بعید است که در آینده بخواهد قوانین فیزیک را زیر پا بگذارد و به یک اثر تخیلی تبدیل شود. هم چنین اول شخص بودن این مجموعه، بیش از پیش بازی را در هسته‌ی سنتی خود نگه خواهد داشت. اما سران شرکت Activision می‌توانند با یک سری تغییرات هوشمندانه، تا سال‌ها سری Call of Duty را به عنوان یک بازی شوتر اول شخص باارزش، حفظ کنند.

اما بازی‌های جاه طلبی مانند بازی Destiny 2 و بازی Halo Infinite که رویکرد تازه‌ای را در پیش گرفته‌اند، بدون شک در طول زمان تغییرات بنیادین بسیاری را به خود خواهند دید. همان طور که گفته شد، کال آو دیوتی به علت تبعیت از قوانین طبیعی فیزیک، شاهد تغییر آن چنانی نخواهد بود، اما بازی‌های مانند Destiny که خود را به هیچ قید و بندی محدود نمی‌کند، می‌توانند رویکرد متفاوتی را در دنیای آینده در پیش بگیرد و تازگی خود را تا سال‌های متمادی حفظ و تقویت کنند.

نقش مهم بازی Halo Infinite

همان طور که پیش‌تر در تیلنو گفتیم، بازی Halo Infinite قرار است که اثری با طول عمر ۱۰ ساله واقع شود. با توجه به گفته‌ی سازندگان که می‌خواهند به مدت ده سال از بازی خود پشتیبانی کنند، انتظار می‌رود که بازی Halo شکل جدید از بازی‌های شوتر اول شخص را ابداع و حفظ کند. به عبارتی دیگر، «اینفینیت» را می‌توانیم نمونه‌ای از بازی‌های شوتر آینده بداینم که می‌‌خواهد یک جهان بزرگ را برای جست و جو در پیش و روی بازیکنان قرار دهد. این روندی نیست که تنها بازی Halo Infinite باید آن را ادامه دهد، بلکه آثار و مجموعه‌های بسیاری وجود دارند که نیاز به تغییرات بنیادین و خونی تازه دارند. این بازی‌ها می‌توانند با ارائه‌ی مکانیک‌های جدید، نه تنها خود را به عنوان یک بازی نوآور تبدیل کنند، بلکه به عنوان یکی از بازی‌های الهام بخش صنعت شناخته شوند. اگر شرایط به گونه‌ای ایده آل پیش رود، می‌توانیم از نسل نهم، انتظار یک نسل انقلابی و جذاب را بکشیم. این نسل می‌تواند شانس‌هایی برای تجربه‌ی بازی‌های ویدیویی، به خصوص بازی‌های شوتر اول شخص بدهد که تا به امروز نظیر آن را در هیچ نقطه‌ای از جهان مشاهده نکرده‌ایم.

در پایان، اگر به بازی‌های شوتر اول شخص و به خصوص مجموعه بازی‌های Halo علاقه دارید و منتظر نسخه‌ی جدید آن هستید، می‌توانید مقاله‌ی همه‌ی اطلاعات منتشر شده از بازی Halo Infinite را مطالعه نمایید. هم چنین اگر علاقه دارید به آخرین نسخه‌‌ی بازی Halo بپردازید، می‌توانید به صفحه‌ی خرید بازی Halo 5: Guardian مراجعه کنید.

نظر شما در مورد بازی‌های شوتر و به خصوص بازی‌های شوتر اول شخص چیست؟ آیا شما هم به روند صعودی این سبک اعتقاد دارید یا فکر می‌کنید که هنوز راه‌های نرفته‌ی زیادی برای این ژانر وجود دارد؟ نظرات خود را با تیم تیلنو در میان بگذارید.

منبع: Game Rant