بررسی کامل بازی Elden Ring Nightreign؛ بتل رویال اکشن آرپی‌جی در دنیای الدن رینگ

چیز‌هایی که تو نگاه اول باید بدونید:

چی هست؟ یه بازی بتل رویال ترکیبی با اکشن نقش‌آفرینی که تو دنیای الدن رینگ جریان داره
تاریخ عرضه: ۹ خرداد ۱۴۰۴ (۳۰ می ۲۰۲۵)
قیمت مورد انتظار: حدود ۴۰ دلار
توسعه‌دهنده: FromSoftware
ناشر: Bandai Namco
پلتفرم بررسی: PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X and Series S, Xbox One, Microsoft Windows
مولتی‌پلیر: بله
پشتیبانی استیم دک: هنوز تست نشده
وب‌سایت رسمی: کلیک کن 🎮

تو مبارزه با ورژن شباهنگام «موترا» تو Elden Ring Nightreign اصلاً فکر نمی‌کردم کار به جایی برسه که اون هیولای غول‌آسا فرود بیاد و بره رو سر دوست خودش که یه حشره چوبی بزرگ با چنگاله و دقیقاً مثل یه ربات سوارش بشه. بقیه مبارزه رو با هم کار می‌کردن، یه کابوی کایجویی با لیزرای مداری که آسمون رو می‌شکافتن! 🚀 این دیگه با سم پاش حل نمیشه، اما جالبه بدونین سه نفر با تیر و کمان راحت تونستن شکستش بدن!

جنگیدن با یه باس تو بازی‌های FromSoftware که انگار قراره حسابی حالتو بگیره و این وسط، تو با یه استراتژی مسخره ورق رو برمی‌گردونی، حس و حال عجیبی داره. بازی Elden Ring Nightreign درباره اینه که بارها و بارها تو مشت‌زنی می‌بازی تا بالاخره با یه شانس یا نقشهٔ خفن، موفق بشی سه تا اسلحه سنگین با خودت بیاری و انتقام بگیری. هرچی سخت‌تر بخوری، پیروزیت لذتش بیشتره و این بازی واقعاً بی‌رحمه! 😈

حتی اگه قبلاً الدن رینگ بازی کردی، Nightreign بازم غافلگیرت می‌کنه. تصور کن سرزمین‌های بین (Lands Between)، الان شده یه استادیوم پر از هیولاهای آشنا و تو و دو تا دوستت تو این رقابت دیوونه‌وار شرکت کردی 🏟️. مثل یه مسابقه ورزشی پرهیجان که گیم‌پلی اکشن آرپی‌جی رو دوبرابر سریع‌تر کرده و قراره هر سی دقیقه بشه دوباره تجربه‌اش کنی. لوت تصادفی و دایرهٔ بتل رویال هم دائماً فشار میاره تا آخر هر بازی که چه بمونی چه ببازی فقط اون موقع آزاد می‌شی.

Nightreign واقعاً خاص‌ترین بازی فرام‌سافتور از دهه نود تا الان محسوب میشه. البته خشن‌ترین هم هست!
حتی بعد از ۳۰ ساعت بازی هنوز حس می‌کنم Nightreign هم یک بازسازی ترندشکن از الدن رینگه، هم گاهی اعصاب‌خوردکن و جنجالیه که دوست ندارم تو سال ۲۰۲۵ دیگه اینجوری اذیتم کنه!

فرود اومدن توی Limtown با بچه‌ها، یه ایده از اون چیزاییه که همه تو NexusMods می‌خواستن، ولی حالا تو Nightreign داریم دقیقاً همین کارو می‌کنیم. این چند روز، “کلیساها رو لوت کردیم”، “کمپ‌ها رو پاک‌سازی کردیم” و با “خرچنگا درگیر شدیم”! بعضی لحظات خیلی اعصاب‌خوردکن بود، مثلاً یه باس اومد وسط بازی‌مون کلاً چندتا لِول از ما دزدید و رفت! ولی خب در کل، گشتن تو الدن رینگ با رفقا مثل بتل‌رویال فورتنایت واقعاً سرگرم‌کننده‌ست. 🎯

اوقات دیگه‌ای هم پیش میاد که واقعاً فکر می‌کنی شاید ایده Nightreign اصلـاً افتضاح باشه! الدن رینگ نیاز به محدودیت زمانی و لوت رندوم نداشت. خیلی وقت‌ها لوت تصادفی بازی انگار فقط ساخته شده تا پدرتو دربیاره! فرق داره که داج یک حمله کشنده رو خوب تایم‌بندی نکنی، یا این که ۱۰ دقیقه رو باس بمونی چون نقشه حاضر نیست یه اسلحه‌ی مناسب بده. حتی بعضی وقتا برای یه رویداد اختیاری نصف بازی رو میری تا آخرش یه جایزه بگیری، اما اون جایزه هیچ ربطی به باس پایانی که سراغش رفتی نداره! تازه، همیشه ساختَن بیلد حسابی با شتاب بازی و رابط کاربری پیچیده/مبهم Nightreign درگیر میشه؛ خیلی‌ها نمی‌دونن “Dragon Communion Incantations” با “Dragon Cult Incantations” فرقش چیه؟ تو فقط ۵ ثانیه وقت داری اینو بفهمی قبل از اینکه دایره لِهت کنه! ⏳

Nightreign یکم آشفته‌ست. اصطلاحات عجیب فرام‌سافتور و بالانس نامساوی می‌تونه شیب یادگیری رو خیلی تند کنه. یا شاید اصلاً همین سخته جذابشه: یه بازی که اصلاً نمیخواد با پاداش روزانه و بتل پس تو رو جذب کنه، بلکه فقط یه زبان خاص داره که باید تو صدها بار بازی‌کردن یادش بگیری. از اون لحاظ، دقیقاً مثل یاد گرفتن عمیق بازیای دیگه این استودیوئه. ولی شاید دلیل اصلی اینکه ساختار Nightreign برام نمی‌چسبه همینه.

اگه از دویدن پشت باس تو الدن رینگ بدت میومد، اینجا باید وسط یه بتل‌رویال کامل این کارو بکنی!

وقتی فقط برای رسیدن به مقصد پاداش می‌گیری و مسیر بازی چندان لذت‌بخش نیست، کار سخت میشه. تو Nightreign هر شخصیت سه تا Relic می‌تونه تجهیز کنه که بعضیاش واقعاً جزئی هستن (مثل دکستری +۲) و بعضیاشون بازیشو عوض می‌کنن (مثلاً پاداش یا فلَسک شفا واسه همه اعضا). ولی بیشتر این Relicها اصلاً مهم نیستن و نمی‌تونن سرنوشت باس پایانی رو برات تغییر بدن. و نهایتاً فقط اینا بعد از هر دور برات می‌مونه.

بیلد محور؛ مغزتو به کار بگیر!

شباهنگام؛ باس‌ها اینجا خیلی چابکن، آماده دویدن باش!

Nightreign می‌خواد فقط برای عشق بازی کردنش بری سراغش. تو دنیایی که بازی‌ها همه دارن رشوه میدن که هر روز بازی کنی، این یک نکته متفاوت و گاهاً نابغه‌وار به‌حساب میاد، اما باعث میشه بعضی لحظه‌های بازی تکراری و حوصله‌سربر بشه. تو الدن رینگ همیشه یه کار دیگه برای انجام دادن هست. تو Nightreign فقط باس می‌کشی تا قوی بشی بری سمت باس بعدی. وقتی تیم‌مون نابودش کرد، واقعاً نمی‌دونستم چرا باید همه‌ی اینا رو دوباره انجام بدم!

اما بعداً یه ویدیو از فایت ضبط شد و دیدم همون ذره سلامتی آخر باس لعنتی که شش بار تلاش کرده بودیم، با دشنه‌های جادویی که شمشیری با افکت پسیوش احضار کرده بود، تموم شد. همون موقع چرخ مغزم شروع به حرکت کرد!

اگه دوباره اون شمشیر رو پیدا کنم و این بار با شخصیت مناسب و آیتمای درست برم سراغش، چی میشه؟ چه اثراتی رو تابحال نادیده گرفتم که شاید بتونه یه استراتژی کاملاً متفاوت بسازه؟ سریع دلم خواست دوباره بازی کنم فقط برای آزمایشش.

یه آیتم کمیاب که اجازه یه بار ریوایو بهت میده. پیدا کردنش واقعاً خوش‌شانسی میخواد!

کم کم یاد می‌گیری هر شب کجاها رو بزنی، ولی اگه لوتا با بیلدت جفت نشه خیلی زود بازی برات تلخ میشه.😖

وایسا ببینم… شاید Nightreign واقعاً خیلی باحاله! 🤔

ترکیب‌های سلاح و افکتی که تو هر دور می‌تونی ببندی، مغز “بیلدسازی” رو فعال می‌کنه. اونجایی که تونستیم باس آخر رو شکست بدیم فقط به خاطر این بود که من یه افکت برداشته بودم که “حمله‌های پی‌درپی آسیب رو کنسل می‌کنه”. رو بیشتر شخصیتا فعال کردنش سخته ولی با سبک بازی Duchess (متخصص چاقوهای دو دستی) عالی ترکیب میشه. اینطوری که کلی به باس ضربه می‌زدم و حمله مرگبار روش بی‌اثر میشد. بعداً یه Relic هم گرفتم که اتوماتیک اسکیلش فعال می‌کرد و هر ضربه چند برابر می‌شد، انگار خدای نامیرا شده بودم! مشکل اینجاست که این اتفاق همیشه نمی‌افته و هر بیلد و افکت به راحتی گیرت نمیاد.

اما اگه شد، حس قدرتی که این وسط دستت میاد تو این سبک از بازیای FromSoft واقعاً وسوسه‌برانگیزه؛ مخصوصاً با این سختی عجیب Nightreign. همه‌چیز ترکیبی از شانس و مهارت و تکرار و یادگیریه. اگه لوتای خوب گیرت نیاد، احتمال باخت خیلی زیاده.

تو فورتنایت ۱۰۰ تا بازیکن می‌جنگن و فقط یکی برنده‌ست. تو Nightreign هم همین شرایطه، با این تفاوت که بیشتر اوقات بازی می‌بره! این خلاف ذهنیت همیشگی ما از بازی‌های FromSoft ـه، ولی پیروزی گاهی اینقدر لذت‌بخشه که نمی‌تونی بذاری کنار بری. فقط همین یه بار بردن یا یه سلاح جدید امتحان کردن یا حتی یه شخصیت تازه یاد گرفتن می‌تونه انگیزه باشه تا دوباره وارد بازی بشی، حتی اگه ۳۰ دقیقه رو به خاطر یه باس باخته باشی دوباره سریع گزینه شروع مجدد رو بزنی و بازی کنی!

بی‌رحم، اما شگفت‌انگیز!

افتادن یه اسلحه خاص، همه سختی‌ها رو برات عسل می‌کنه!

وقتی ستاره‌ها تو آسمون Nightreign جور بشن (که می‌شن!) با چیزی طرفی که اصلاً مشابهش رو جایی ندیدی.

همه ضعف‌های Nightreign وقتی محو میشه که ترکیب بی‌رحمی و تصادفی بودن اتفاق قشنگی رقم بزنه؛ مثلاً وقتی می‌فهمی اسکلتای احضار شده توسط دختر بچه نکرومانسر می‌تونن هنگام زمین خوردن دوباره زنده‌ات کنن!

یا موقع مبارزه با خدای عروس‌دریایی که از سیاره دیگه اومده و رفیقت با زره اسکایریم، رو یه صخره غول‌آسا پرتت می‌کنه هوا تا از اتک بزرگ باس نجاتت بده!

یا وقتی فلاکس شفا کمه و دعا می‌کنی یه باس آسون جلوت بیاد ولی یهو یه کابوس از یه گیم کاملاً دیگه میاد وسط! اون‌قدر بعضی وقتا بازی بی‌رحمه که فقط می‌خندی و کاری جز خاک خوردن نداری 😂.

اما Nightreign گاهی هم جبران می‌کنه! همه تو چت گروهی هورا کشیدن وقتی سنتیپد دیمن، همون باسی که هیچ‌کس از دارک سولز یادش نمیاد، اینجا بعد ۱۴ سال گیم نقش‌آفرینی، ریفورم رو خورد و نابود شد! وقتی اینا اتفاق می‌افته ـ و خواهید دید که می‌افته ـ Nightreign واقعاً خاص‌ترین تجربه گیمریه که داشتم.

فقط کاش اینقدر سخت نبود – نه به خاطر دشواری باس‌ها، بلکه به خاطر این که اصلاً بهت کمک نمی‌کنه همه بخشای دوست‌داشتنی‌ش رو تجربه کنی. همه کارا گردن خودته که انگیزه بدی دوباره بازی کنی و هر دفعه یه دلیل پیدا کنی واسه برگشت دوباره؛ یکی با بیلد جدید، یکی با شخصیت جدید یا شاید حتی کمک به دوستت که نمی‌تونه سختی عجیبشو تحمل کنه. و برای یه بازی انقدر نو و عجیب مثل Nightreign، شاید همین کافی باشه!

Nightreign داستان خاصی نداره. ولی یه موضوع اصلی توش هست که تو همه بازی‌های FromSoft می‌بینیم: باید جلوی غیرممکن بایستی و تسلیم نشی! این که هنوز بعد سه ساعت لت و پار شدن با این بازی به شدت سخت و عجیب، بازم دوست داری بری سراغش، نشون میده فرام‌سافتور هنوز یواشکی بلدن همه رو وابسته کنن 😉.

Nightreign شاید خاکی و آشفته باشه، اما همینجوری ساخته شده تا دقیقاً برای امثال ماها باشه!