پلی استیشن 4 میزبان بازی‌های ترسناک فوق العاده‌ای بود که پتانسیل داشتن یک دنباله را دارند. در این مقاله، به بازی‌های ترسناکی خواهیم پرداخت که منتظر معرفی نسخه‌ی جدید آن‌ها روی پلی استیشن 5 هستیم.
پلی استیشن 4 میزبان بازی‌های ترسناک فوق العاده‌ای بود. آثاری که شرایط را مهیا می‌کردند و با فرستادن بازیکنان به اعماق اتمسفر بازی، کاری می‌کردند که سلول‌های عصبی او ترس را با نهایت وجود حس کنند. البته این پیشرفت گرافیکی بازی‌ها نبود که باعث ترسناک بودن آن‌ها می‌شد، این طراحی فوق العاده‌ی هنری و به کار گرفتن مکانیک‌های گیم پلی به صورت اصولی بود که باعث می‌شد برخی از بازی‌ها تا این حد معروف شوند.
هم چنین، در نسل هشتم استودیو و بازی سازهای مستقل زیادی وجود داشتند که با به کار گرفتن نوابغ خود، موفق به ساخت آثاری شدند که کمی از نام‌های بزرگ صنعت مانند Resident Evil نداشتند. از طرفی دیگر، هم چنان استودیوهای بزرگی نیز وجود دارند که قادر به ساخت بازی‌های جاه طلبانه و AAA هستند. برای مثال بازی Resident Evil 8: Village، یکی از موردانتظارترین بازی‌های نسل است و همه می‌دانند که Capcom به احتمال زیاد می‌تواند بازهم موفقیت‌های نسخه‌ی هفتم را تکرار کند. در ادامه‌ی این مقاله، به مجموعه‌هایی اشاره می‌کنیم که پتانسیل دریافت کردن یک ادامه در پلی استیشن 5 و به طور کلی کنسول‌های نسل نهمی را دارند.
بازی‌هایی که امیدواریم ادامه‌ی آن‌ها را در پلی استیشن 5 مشاهده کنیم
بازی White Day: A Labyrinth Named School
بازی White Day: A Labyrinth Named School یک بازی ترسناک و اول شخص است که در بهترین حالت به عنوان یک بازی کم ایراد و عجیب و غریب شناخته می‌شود. اما چرا ما نام این اثر را در لیست امروز آوردیم؟ A Labyrinth Names School یکی از اولین آثاری است که بر اساس افسانه‌های محلی و تاریخی کره‌ای درست شده است. میراث خونین و تکان دهنده‌ای که این بازی از طریق داستان‌های محلی دریافت می‌کند، باعث می‌شود که شخصیت‌های منفی و ترسناک داخل بازی چیزی بیش از یک موجود عجیب و غریب و بی‌روح به نظر برسند. داستان این بازی در مورد موجوات عجیب و غریبی و دیوانه‌ای است که در روز White Day درون دبیرستانی به نام Yenduo پرسه می‌زنند و از دانش آموزانی که در مدرسه گیر افتاده‌اند، تغذیه می‌کنند.
اما آن خطر اصلی و جدی که این مدرسه و اعضای آن را تهدید می‌کند، یک سرایه دار تسخیر شده است که وظیفه دارد آن مکان را از متجاوزان پاک سازد. اگر به تجربه‌ی نسخه‌ی دوم و سوم Resident Evil پرداخته باشید، با دو شخصیت Nemesis و Mr. X آشنایی دارید. سرایه دار این مدرسه نیز یک مرد کچل و ترسناک است که شباهتی نسبی به دو شخصیت منفی مجموعه‌ی رزیدنت اویل دارد. در ابتدا، این طور به نظر می‌رسد که شما به عنوان بازیکن باید تنها از از دست او فرار کنید؛ اما موضوع خیلی جدی‌تر و اساسی‌تر از این حرف‌ها است. نسخه‌ی جدید بازی White Day: A Labyrinth Named School می‌تواند با جبران کردن اشتباهات نسخه‌ی اول، به یک بازی کامل و فراموش نشدنی تبدیل شود؛ اما سازندگان در این راه نیاز به دقت بیش‌تر به داستان‌های محلی و افسانه‌های کره‌ای دارند. اگر آن‌ها موفق به نشان دادن ربط کامل داستان به این افسانه‌های ترسناک شوند، به احتمال زیاد با یک اثر مولف در سبک وحشت روبرو خواهیم شد.
بازی Until Dawn
کم‌تر اثری وجود دارد که بتواند شما را قانع به نجات شخصیت‌هایی کند که چیزی جر دردسر برای شخصیت اصلی بازی به وجود نیاورده‌اند. گرافیک واقع گرایانه‌ی بازی Until Dawn به همراه شخصیت پردازی فوق العاده‌ی آن، باعث می‌شود که شما به طور کامل در دنیای ترسناک و کریح بازی غرق شوید. بازی شما را مجبور به محکم نشستن و گوش دادن به داستان‌هایی می‌کند که هر کدام از آن‌ها می‌تواند بند بند بدن شما را بلرزاند. بازی Until Dawn جزء آن دسته از آثاری است که داستان خود را در یک اردوی دوستانه میان چند فرد جوان روایت می‌کند، اما به هیچ وجه داستان و شخصیت پردازی را دست کم نمی‌گیرد و کاری می‌کند که حتی منفورترین شخصیت‌های این بازی هم در برخی از مواقع مظلوم به نظر برسند. هم چنین، محیط به شدت واقع گرایانه‌ی کوهستان Blackwood (مکانی که داستان بازی در آن جریان دارد) باعث می‌شود که بازیکن علاوه بر حس سرمای وحشتناک آن، ترس ناشناخته‌ای را نیز با خود حمل کند.
استودیو Supermassive Games در چند سال اخیر روند متفاوتی را در پی گرفته و فعلا هم بر روی نسخه‌های مختلف مجموعه‌ی The Dark Pictures کار می‌کند. با توجه به این موضوع، درصد کمی برای مشاهده‌ی ادامه‌ی Until Dawn وجود دارد، اما بازیکنان زیادی وجود دارند که از ادامه‌ی ماجراجویی خود در بازی Until Dawn استقبال خواهند کرد.
بازی A Plague Tale: Innocence
بازی فوق العاده تحسین شده‌‌ی A Plague Tale: Innocence یک بازی ترسناک است که در زیرسبک فاجعه قرار می‌گیرد. زیرسبکی که افرادی مانند آفرد هیچکاک پایه گذار آن بودند اما رفته رفته با کم رنگ تر شده آن مواجه شدیم. در طول تاریخ بازی‌های ویدیویی بزرگی مانند Fallout و The Last of Us بودند که از این سبک، داستان‌های فوق العاده‌ای روایت کردند، اما A Plague Tale رویکرد متفاوتی را در پیش می‌گیرد. این بازی روایتگر داستان خواهر و برادری است که باید راه خود را در فرانسه‌ی قرون وسطایی و طاعون زده پیدا کنند. اما داستان تنها خود را به روابط شخصی کوچک خلاصه نمی‌کند و سعی به روایت مفاهیم بزرگ‌تری دارد. همه‌ی ما می‌دانیم که بیماری طاعون با موش‌ها شروع می‌شود و گسترش می‌یابد؛ اما Innocence با روایت تراژدیک و آهسته‌ی خود این باور را به بازیکن منتقل می‌کند انسان‌ها در حال از بین بردن بشریت هستند. افراد متعصبی که می‌خواهند همه‌ی دنیا را از دید خود اصلاح کنند. بازی A Plague Tale: Innocence اثر بی‌ایراد و بی‌نقص در امر گیم پلی نبود، اما نهایت تلاش خود را انجام می‌داد تا داستان هیوگو و آمیسیا را به درستی پیش ببرد و تک تک وجه‌ی داستان آن‌ها بپردازد. شاید باید این طور گفت که این بازی از لحاظ داستان گویی و شخصیت پردازی، بی‌نقص است.
بازی Erica
بازی‌های FMV (آثاری که از تصاویر واقعی و از پیش ظبط شده استفاده می‌کنند) در اکثر مواقع می‌توانند اتمسفر موجود را به خوبی تداعی کنند. بازی Erica هم جزء این دسته از بازی‌ها قرار می‌گیرد و از تصاویر واقعی و ظبط شده توسط دوربین، استفاده می‌کند. همین موضوع موضوع باعث نزدیک شدن آن به یک فیلم سینمایی و در نهایت واقع گرایانه‌تر شدن می‌شود. داستان این بازی همان قدر که می‌تواند لذت بخش باشد، اذیت کننده نیز است. منظور از اذیت کننده وجود مشکلات فنی یا مشابه آن نیست، داستان و روند بازی Erica می‌تواند در طولانی مدت روی ذهن شما تأثیر بگذارد و افکار شما را تحت تاثیر قرار دهد.
همان طور که می‌دانید اریکا یک بازی ترسناک است، اما نه به آن شکلی که فکرش را می‌کنید. اریکا بیش‌تر یک بازی روانشناسانه است که می‌خواهد بازیکن را با داستان یک دختر همراه کند. دختری که قصد دارد با حل کردن معماهای پیش و رو، به دلیل مرگ پدرش پی ببرد. شما در حین تجربه‌ی این بازی با Jump Scare یا صحنات دلهره آور زیادی روبرو نمی‌شوید، اما محیط سازی و داستان آنقدری خوب کار شده است که می‌تواند بازیکن را تا اتمام داستان در خورد غرق کند.
بازی Death Mark
بازی Death Mark بیش از یک بازی ویدیویی ترسناک ساده، به رمان تصویری شباهت دارد که می‌خواهد با استفاده از افسانه‌های محلی ژاپن بازیکن را تا لبه‌ی سکته بکشاند. داستان این بازی از جایی شروع می‌شود که علامت مرگ (Death Mark) به دلایل نامشخصی روی بدن چندین نفر نقش می‌بندد. این علامت بدین معنا است که آن فرد به زودی ذهن خود را از دست می‌دهد و به شکل منزجر کننده‌ای می‌میرد. حتی اگر کسی در این میان قصد داشته باشد به دنبال جواب این رویدادهای عجیب برود، با سرنوشت شومی مواجه خواهد. محیط این بازی هم دقیقا مانند داستان آن، عجیب و دلهره آور است. Death Mark هم مانند اریکا زیاد علاقه‌ای به استفاده از جامپ اسکرها ندارد، بلکه می‌خواهد ترس‌هایی را به تصویر بکشد که ما در زندگی روزانه‌ی خود به طور مکرر با آن‌ها برخورد می‌کنیم.
بازی P.T
بازی .P.T و اتفاقاتی که برای آن افتاد، بدون شک یکی از بزرگ‌ترین افسوس‌های دنیای بازی‌های ویدیویی است. P.T تنها یک دموی چند ساعته است که قرار بود به عنوان یکی از نسخه‌های مجموعه‌ی Silent Hill عرضه شود. اما متاسفانه پس از مشکلاتی که میان هیدئو کوجیما، کارگردان .P.T، و شرکت Konami پیش آمد این پروژه به صورت نصفه و نیمه رها شد. اگر بخواهیم صادقانه صحبت کنیم، بعید است که ما موفق به تجربه‌ی نسخه‌ی جدید این بازی روی پلی استیشن 5 شویم. اما از آن جایی که این مقاله در مورد آرزوهای ما است، ایرادی ندارد که به این بازی هم اشاره کنیم. در واقع P.T یک بازی کامل نبود، بلکه یک دموی چند دقیقه‌ای بود که به قصد آشنایی گیمرها با این بازی منتشر شد. اما این دمو در حدی جذاب و حیرت آور بود که توجهات بسیاری را به سمت خود جلب کرد. هر چند پس از به وجود آمدن مشکلات، این دمو از فروشگاه پلی استیشن برای همیشه حذف شد و حتی آرزوی برگشتن آن نیز غیرممکن به نظر می‌رسد. به احتمال زیاد مh نمی‌توانیم باز هم دو اسم کوجیما و کونامی را در کنار هم مشاهده کنیم، اما احتمال این که هر دوی آن‌ها دست به ساخت یک بازی جدید بزنند وجود دارد. حتی خود کوجیما هم پیش از این اشاره کرده بود که می‌خواهد در آینده ترسناک‌ترین بازی ممکن تاریخ را بسازد. از طرف دیگر، مالکیت معنوی نام Silent Hill هنوز در دستان کونامی قرار دارد و معرفی یک نسخه‌ی جدید از این مجموعه، به هیچ وجه دور از انتظار نیست.
