بازی یا واقعیت؟ نگاهی به سینمایی ترین بازی های نسل هشتم

اگر چه صنعت سینما و بازی‌های ویدیویی از یکدیگر جدا هستند، اما با گذشت زمان، ارتباط میان این دو صنعت روز به روز بیشتر می‌شد. با تیلنو همراه باشید تا ضمن بررسی مختصر این ارتباط، نگاهی نیز به سینماتیک ترین بازی های ویدیویی نسل هشتم داشته باشیم.

در طول سال‌های گذشته شاهد انتشار بازی‌هایی بودیم که توانستند مرز بین سینما و بازی‌های ویدیویی را بیش از پیش باریک‌ کنند و در طرف مقابل شاهد اقتباس‌های مختلف و پرشمار سینما از بازی‌های ویدیویی نیز بودیم. اگرچه مطابق معمول این آثار نتوانستند در حد انتظارات ظاهر‌شوند، اما بدون شک باعث نزدیک‌تر شدن هرچه بیشتر این دو صنعت به یکدیگر شده‌اند. ورود به نسل‌هشتم بازی‌های ویدیویی، دست سازندگان را برای ساخت بازی‌هایی که بتوانند مرز بین این دو صنعت را از بین ببرند، بازتر کرده‌است و به لطف پیشرفت‌های چشم‌گیر در زمینه‌های بصری و داستان‌سرایی، سازندگان می‌توانند آثاری را خلق کنند که تفاوت چندانی با فیلم‌های سینمایی نداشته ‌باشند.

اگر در طول تاریخ بخواهیم تنها یک بازی را به فیلم‌های بلاک‌باستر هالیوودی نسبت دهیم، آن بازی Uncharted 4 : A Thief’s End است. استودیو ناتی داگ (Naughty Dog) با صرف هزینه‌های کلان و تکیه بر توانمندی‌های تیمش، توانست آخرین ماجراجویی نیتن دریک (Nathan Drake) را به اثری جاودان تبدیل کند. در کنار جلوه‌های بصری سرسام‌آور، کارگردانی و صداگذاری این بازی، آن را بیشتر از هر بازی دیگری به یک فیلم هالیوودی شبیه می‌کند. دیالوگ‌هایی که برای شخصیت‌های مختلف نوشته‌شده‌، اوج هنر سازندگان این بازی را به رخ می‌کشد و به همه ثابت می‌کند که چرا این بازی یکی از بهترین بازی های سینمایی نسل هشتم است.

تا به امروز اقتباس‌های بسیار زیادی از شخصیت اسپایدرمن (Spider Man) چه در سینما و چه در دنیای بازی‌ها منتشر‌شده‌ است. ولی با این وجود به جرأت می‌توان گفت  بازی Marvel’s Spider Man در مقایسه با بسیاری از این آثار، در معرفی و پردازش شخصیت مرد عنکبوتی دوست‌داشتنی و دنیای او بهتر عمل کرده‌است. از مبارزات بسیار زیبا که ما را یاد سه‌گانه‌ی سم ریمی می‌اندازند گرفته تا رابطه پیتر پارکر و مری جین که از همیشه زیباتر روایت شده ‌است، در کنار هم یکی از سینمایی ترین و بهترین بازی های ابر قهرمانی تاریخ را به شما ارائه می‌دهد. شهر نیویورک در بازی Marvel’s Spider Man زیبا و زنده طراحی‌شده و گشتن در گوشه و کنار آن و تار انداختن بر فراز ساختمان‌های بلند این شهر، حس اسپایدرمن بودن را به بهترین شکل ممکن به شما القا می‌کند.

آثار دیوید کیج (David Cage) همواره توانسته‌اند مرز بین سینما و ویدیوگیم را به کمک گیم‌پلی تعاملی و داستان‌سرایی منحصر به فرد خود، باریک‌تر کنند. آخرین ساخته‌ی او، یعنی بازی Detroit: Become Human به واسطه‌ی پیشرفت بصری سخت‌افزار‌های نسل هشتمی، می‌تواند سینمایی‌ترین تجربه گیمینگ شما را رقم بزند. داستان بازی در سال ۲۰۳۸ و در شهر دیترویت روایت می‌شود. کلیت دتستان بازی درباره‌ی سه اندروید انسان‌نما‌ با نام‌های کارا (Kara)، کانر (Connor) و مارکوس (Markus) است که طی اتفاقاتی، به احساسات درونی خود پی‌می‌برند و سعی ‌می‌کنند تا تبعیض بین انسان‌ها و ربات‌ها را از بین ببرند. گیم‌پلی بازی‌های استودیو کوانیتک دریم (Quantic Dream) معمولا به شکل تعامل با اشیا مجیط خلاصه می‌شود و این داستان بازی است که بیشتر بار جذابیت‌های اثر را به دوش می‌کشد. کارگردانی در بازی Detroit: Become Human حرف اول را می‌زند و حتی قدم‌زدن در محیط‌های مختلف و پر جزئیات بازی نیز به لطف دوربین سینمایی آن بیسار جذاب است. از لحاظ گرافیکی و صداگذاری، بازی Detroit یک شاهکار است. استفاده از بازیگران برای کات‌سین‌ها و صداگذاری ویژه بازیگران در کنار گرافیک فوق‌العاده‌ی بازی و کارگردانی هنرمندانه‌ی دیوید کیج، بازی Detroit: Become Human را به یکی سینمایی ترین بازی های تاریخ تبدیل می‌کند که حتی برای دوستداران سینما نیز اثری با ارزش به حساب می‌آید.

چندی پیش در قالب یادداشت همه چیز درباره‌ی بازی Detroit: Become Human ، این اثر را از جنبه‌های مختلف برای شما بررسی کردیم.

هیدئو کوجیما (Hideo Kojima) نابغه‌ی ژاپنی و کارگردان بازی Death Stranding که قبل از ورود به صنعت بازی‌، علاقه‌ی بسیار زیادی به فیلم‌ساز شدن داشت، با ساخت این بازی باری دیگر هنر خودش را در کارگردانی به همگان ثابت کرد. کوجیما در بازی Death Stranding از یک تیم بازیگری درجه‌ی یک استفاده کرده و تعداد و مدت زمان کات‌سین‌های بازی را به حداکثر رساند. کوجیما حتی گیم‌پلی بازی را نیز طوری طراحی کرده که با کات‌سین‌ها و داستان آن در یک راستا قرار بگیرند و ساختاری یک‌پارچه داشته باشند. بازی Death Stranding یکی از متفاوت‌ترین تجربیات زندگی شما را برایتان رقم می‌زند که حتی در حین تجربه‌ی بازی، گاهی اوقات تفاوتی بین تجربه‌ی آن و تماشای یک فیلم سینمایی برایتان وجود ندارد.

مانند سایر آثار شرکت رمدی (Remedy)، بازی Quantum Break هم نهایت تلاش خود را در القای حس حضور در یک فیلم سینمایی به بازیکن انجام می‌دهد و در این امر نیز تا حد زیادی موفق ظاهر می‌شود. ویژگی خاصی در گیم‌پلی بازی Quantum Break وجود دارد که به سینمایی‌شدن هرچه بیشتر آن کمک می‌کنند. این ویژگی، وجود افکت‌های بسیار زیبا در هنگام شلیک اسلحه و یا استفاده از قابلیت کنترل زمان است. در کنار گیم‌پلی، حضور بازیگران مشهور هالیوودی مانند شاون اشمور (Shawn Ashmore) و آیدن گیلن (Aidan Gillen) که در لایو اکشن‌های بازی به ایفای نقش می‌پردازند نیز به سینمایی‌شدن هرچه بیشتر آن کمک می‌کند و تجربه‌ای را به بازیکنان ارائه می‌دهد که در کمتر اثری شاهد آن بوده‌اند.

منبع : وبسایت Tomsguide

به نظر شما سینمایی ترین بازی نسل هشتم کدام اثر است؟ نظراتتان را با تیلنو به اشتراک بگذارید.