عملکرد ضعیف بر روی کنسول‌های نسل هشتمی، ادعاهایی که به واقعیت نپیوستند و مخالفانی که حول بازی شکل گرفته‌اند، باعث شد بازی Cyberpunk 2077 به آن چه که هشت سال انتظارش را می‌کشیدیم، تبدیل نشود.
هنگامی که بازی Cyberpunk 2077 حدود هشت سال پیش معرفی شد، افراد زیادی به شدت هیجان زده شدند. استودیو CD Projekt در سال ۲۰۱۳ یک تیزر کوتاه از بازی نشان داد و سپس به دنبال بازی Withcer 3: Wild Hunt رفت و آن را در سال ۲۰۱۵ منتشر کرد. موفقیت‌های نسخه‌ی سوم ویچر، باعث شد که انتظارات از سایبرپانک بالا و بالاتر برود. هنگامی که بسته‌ی الحاقی دوم ویچر در سال ۲۰۱۶ عرضه شد، بازی Cyberpunk 2077 به صورت رسمی به پروژه‌ی اصلی این بازی ساز لهستانی تبدیل شد. پس با این وجود، نمی‌توان گفت توسعه‌ی این بازی حدود هشت سال طول کشیده است؛ اما توسعه‌ی این بازی هرچقدر هم که طولانی‌تر شد، انتظارها هم بالاتر رفت. پروزه‌ی نهایی، برای هر گیمری با هر سلیقه‌ای به یک اثر بی‌ایراد تبدیل نمی‌شود یا بهتر است بگوییم که در حال حاضر چنین امکانی وجود ندارد.
بازی Cyberpunk 2077 پس از کلی داستان در تاریخ ۲۰ آذر ۹۹ (۱۰ دسامبر ۲۰۲۰)، با کلی اطلاعات لو رفته و قوانین عجیب و غریب، روانه‌ی بازار شد. عحیب‌ترین این قوانین، عدم فرستادن نسخه‌های کنسولی بازی برای منتقدان بود. در واقع، سی دی پراجت تنها نسخه‌ی رایانه‌های شخصی را برای رسانه‌های مختلف فرستاد تا نمره‌های این بازی در روز عرضه، تنها شامل نسخه‌های مربوط به رایانه‌های شخصی باشد. شما می‌توانید در مقاله‌ی بررسی بازی Cyberpunk 2077 از دید سایت‌های معتبر دنیا، نظر منتقدان را مشاهده کنید. پس از این که بازی منتشر شد و به دست عامه‌ی مردم رسید، تازه مشکلات آشکار شد. از سراسر دنیا، گزارش‌هایی مبنی بر وجود باگ‌ها و مشکلات فنی زیاد به دست رسید. برخی‌ها این اثر را غیرقابل بازی توصیف کردند و از کرش‌های متعدد آن هنگام اجرا بر روی کنسول‌ها، به خصوص کنسول‌های نسل هشتمی خبر دادند. هوش مصنوعی پلیس‌ها و NPCهایی که در سطح شهر تردد می‌کنند، تنها یک پله از مرحله‌ی فاجعه بهتر هستند. این جا لازم است ذکر کنیم که این مقاله یک بررسی نیست، بلکه گویای ادعاهایی است که استودیو CD Projekt کرده بود که در بازی نهایی وجود ندارند، یا به شدت ضعیف‌تر از تعریف آن‌ها بودند. به هر حال، اگ قصد دارید با این بازی و اطلاعات آن بیش‌تر آشنا شوید، می‌توانید پیش نمایش بازی Cyberpunk 2077 را مطالعه کنید.
بازی Cyberpunk 2077 بر روی کنسول های نسل هشتمی
بیایید با عملکرد بازی بر روی کنسول های نسل هشتمی، یعنی پلی استیشن 4 و ایکس باکس وان، شروع کنیم. این بازی از همان لحظات ابتدایی، قابل مقایسه با سایر بازی‌های جهان باز مانند Red Dead Redemption 2 یا Assassin’s Creed Odyssey نیست. اما استودیو CD Projekt برخلاف کیفیت نسخه‌ی نهایی ادعاهایی زیادی کرد و Hype یا هیجانی را به وجود آورد که حتی شبیه به آن را هم در صنعت مشاهده نکرده بودیم.
آلوین لیو (Alvin Lou)، مسئول توسعه‌ی رابط کاربری بازی، در مراسم E3 سال ۲۰۱۹ این گونه از بازی خود تعریف کرد:
ما کنسول‌ها را به عنوان پلتفرم مقصد و درجه یک خود هدف گرفته‌ایم و بازی بر روی آن‌ها شگفت انگیز به نظر می‌رسد.
لیو در ادامه گرافیک و جلوه‌های بصری بازی Cyberpunk 2077 را این گونه توصیف کرد:
آن چه که شما قرار است بر روی رایانه‌های شخصی ضعیف‌تر و کنسول‌ها تجربه کنید، به شدت شگفت انگیز است.
این جواب سوالی است که عضو سایت WccfTech در مورد اجرای بازی بر روی کتسول‌های نسل هشتمی دریافت کرد.
این پایان کار نیست و آدام کیسینسکی (Adam Kicinski)، موسس و مدیرعامل استودیو CD Projekt، در طی نشستی که با سرمایه گذاران بازی داشت، ادعا کرد که بازی Cyberpunk 2077 بر روی پلی استیشن 5 به شکل فوق العاده کار کرده و بر روی پلی استیشن 4 هم به خوبی اجرا شده.
کیسینسکی ادامه داد:
منظور من این است که ما آن سه هفته‌ی اضافی را داشتیم و در این مدت پایانی به دستاوردهای زیادی رسیدیم. پس ما اعتقاد داریم که بازی بر روی همه‌ی پلتفرم‌ها عالی اجرا خواهد شد.
حتی هنگامی که ویدیوهایی از اجرای بازی و مشکلات آن بر روی کنسول‌های نسل هشتمی لو رفت، سازندگان باز هم زیر بار نرفتند و اظهار کردند این ویدیوها مربوط به یک بازی متفاوت است و ربطی به پروژه‌ی آن‌ها ندارد. البته به روز رسانی‌های اخیر عملکرد را روی PS4 و Xbox One بهبود بخشیده اما هنوز هم به آن هیولایی که سی دی پراجکت از بازی خود شکل داده بود، نزدیک هم نیست. درست است، برخی‌ها ممکن است بگویند که مشخصا یک بازی بر روی رایانه‌های شخصی قدرتمند بهتر از یک کنسول ۵۰۰ دلاری اجرا می‌شود، ولی در نظر بگیرید که ما با همین کنسول‌هایی که سخت افزارشان مربوط به هفت سال پیش است، آثاری مانند Red Dead Redemption 2 و The Last of Us Part 2 را تجربه کرده‌ایم؛ آن هم بدون ایراد خاصی.
نمونه‌ای از مشکلات فنی
اما نکته‌ای که در این میان باید به آن اشاره کنیم، این است که استودیو CD Projekt هیجانات را بیش از پتانسیل نهایی بازی نشان داد. حتی هنگامی که خبر تأخیرهای متعدد پخش شد، سازندگان از مردم خواستند که نگران نشوند؛ چرا که بازی بر روی نسخه‌ی ابتدایی کنسول‌های نسل هشتمی هم به خوبی اجرا می‌شود. شاید اگر این بازی تنها برای کنسول‌های نسل نهمی و رایانه‌های شخصی منتشر می‌شد، هیچ کدام از این مشکلات پیش نمی‌آمد. به هر حال، استودیو CD Projekt قصد دارد تا دو ماه آینده دو به روز رسانی بزرگ برای بازی در نظر بگیرد تا کنسول‌های نسل هشتمی هم عملکرد خوبی داشته باشند. البته آن دسته از بازیکنانی که به طور کامل از اثر نهایی ناراضی هستند، می‌توانند پول خود را از سازندگان پس بگیرند. مهلت پس دادن بازی، تنها حدود ده روز پس از عرضه‌ی رسمی خواهد بود. ام متاسفانه این موضوع برای کاربران کنسول‌های سونی صدق نمی‌کند و سونی نسخه های بازی Cyberpunk 2077 را پس نمی‌گیرد.
جتی اگر بخواهیم بازی Cyberpunk 2077 را از لحاظ طراحی زیر ذره بین بگذاریم، هنوز مواردی وجود دارد که می‌توان به آن‌ها اشاره کرد. پلیس‌های شهر نایت سیتی در صورت بروز هر گونه جرم و جنایتی، از راه می‌رسند و مجرم را دنبال می‌کنند. حتی آن طور که آلیون لیو ادعا کرده بود، پلیس‌ها از شرکت‌های بزرگ رشوه می‌گیرند تا برای آن‌ها کار انجام دهند. این بدان معنی است که اگر V جزء یکی از این شرکت‌ها باشند، قاعدتا پلیس نباید به خاظر جرم‌های بازیکن او را دستگیر کند. هم چنین، در شهر نایت ستی یک سیستم تحت تعقیب بودن (Wanted) نیز وجود دارد که عملکرد مشابهی با بازی GTA V دارد و هنگامی که بازیکن مرتکب جرمی شود، او را دنبال می‌کنند. هنگامی که این مکانیک‌ها را در کنار هم می‌گذاریم، به یک جواب منطقی نمی‌رسیم. اگر پلیس‌ها از طرف شرکت‌های بزرگ رشوه می‌گیرند، پس چگونه باز هم دنبال V می‌افتند؟ مگر V هم عضوی از همین شرکت‌های بزرگ نیست؟ خلاصه از هر دیدی هم به این موضوع نگاه کنیم، به یک استدلال مناسب نخواهیم رسید.
کشتن یک شخص پلیس‌ها را به طور سریعی جذب می‌کند. در واقع حتی اگر بازیکن در منطقه‌ای دست به قتل بزند که رسیدن به آن برای پلیس‌ها خیلی سخت است، آن‌ها به طور ناگهانی ظاهر می‌شوند و شروع به شلیک کردن می‌کنند. درست مطالعه کردید، پلیس‌ها در بازی Cyberpunk 2077 ظاهر می‌شوند، به گونه‌ای که انگار V تنها شهروند نایت سیتی است و پلیس‌ها هم به طور ۲۴ ساعته او را دید می‌زنند. مخفی شدن هم همیشه جواب نمی‌دهد و تنها در برخی از مواقع کارساز است. هم چنین، آن طور که بازیکنان می‌گویند، پلیس‌های نایت سیتی به هیچ وجه در سطح شهر راه نمی‌روند و چیزی را زیر نظر ندارند. حضور آن‌ها تنها به میان پرده‌ها، صحنه‌های داستانی و خلاف‌های بازیکن محدود می‌شود. در واقع، حضور آن‌ها تنها در مواقع از پیش تعیین شده رخ می‌دهد و قرار نیست مانند بازی GTA V، آن‌ها را در حال کنترل کردن شهر مشاهده کنیم.
مکانیک های نقش آفرینی
اگر بخواهیم از لحاظ جبنه‌ها و مکانیک‌های نقش آفرینی به بازی Cyberpunk 2077 نگاه کنیم، در همان لحظات ابتدایی با یک انتخاب به نسبت مهم روبرو می‌شویم. شما باید از همان ابتدا از میان سه Life Path یکی را انتخاب کنید. این سه با نام‌های Nomad، Street Kid و Corpo شناخته می‌شوند که می‌توانید در مقاله‌ی نکاتی که باید پیش از تجربه‌ی بازی Cyberpunk 2077 بدانید، با آن‌ها و سبک کارشان بیش‌تر آشنا شوید. با انتخاب هر یک از این سه گزینه، بازی یک گذشته‌ی متفاوت را برای شما در نظر می‌گیرد. این سه، تنها تا زمانی تفاوت بزرگی دارند که بازیکن را وارد داستان اصلی نکرده‌اند و هنگامی که وقایع اصلی بازی شروع می‌شود، انتخاب هر یک از این سه تاثیر زیادی بر روی روند نمی‌گذارد. هم چنین، آن طور که بازیکنان می‌گویند در طول بازی انتخاب دیالوگ‌ها و تصمیم گیری آن قدری که سازندگان از آن تعریف کرده‌اند زیاد نیست.
البته از آن جایی که از عرضه‌ی سایبرپانک زمان زیادی نمی‌گذرد و بسیاری از بازیکنان داستان اصلی را تمام نکرده‌اند، نمی‌توان به طور دقیق گفت که انتخاب دیالوگ‌ها و Life Path، تا چه حد در روند بازی تاثیر گذار است. در واقع، همه‌ی انتخاب‌ها به طور معمول به ماجرای کار کردن برای شخصیتی به نام دکستر دشاون (Dexter DeShawn) ختم می‌شود.
بازی Cyberpunk 2077 برخلاف آن چه که انتظار داشتیم، فروشگاه‌های کمی را در دنیای خود جا داده است که بتوانیم به طور واقعی با آن‌ها تعامل داشته باشیم. البته باید اشاره کرد که تشکیلات زیادی در سطح نایت سیتی وجود دارد که می‌توانیم وارد آن‌ها شویم، اما امکان تعامل با اکثر آن‌ها وجود ندارد. از طرفی دیگر، بازیکن نمی‌تواند پس از شخصی سازی مفصل اولیه، زیاد ظاهر شخصیت خود را تغییر دهد و به امکاناتی مانند تغییر مدل مو یا رنگ آن محدود می‌شود. علاوه بر موارد ظاهری، امکان تغییر اخلاقیات V به طور اساسی هم وجود ندارد. ما می‌توانیم حتی از طیف تنوع در امر شخصی سازی نیز ایراد بگیریم. موضوعی که یکی از بزرگ‌ترین شعارهای انقلابی این بازی بود و حتی یک تریلر جدا هم داشت. عملا در بازی سیستمی وجود ندارد که بتواند لباس‌های مختلف را از لحاظ قدرت و آمار مختلف جدا کند. البته نباید از حق گذشت، درخت مهارت‌های بازی به شدت متنوع است و بازیکن می‌تواند قدرت‌های خود را با توجه به سبک بازی موردعلاقه‌اش، تغییر دهد. اما متأسفانه اگر شما قصد داشتید از مخفی کاری استفاده کنید، زیاد هیجان زده نخواهید شد. به علت مشکلات فنی زیاد و هوش مصنوعی به نبست ضعیف (به خصوص بر روی کنسول‌های نسل هشتمی)، مخفی کاری به هیچ وجه نمی‌تواند یک بازیکن را راضی نگه دارد.
پس از این بحث‌ها، به سراغ NPCها می‌رویم. استودیو CD Projekt تبلیغات زیادی در مورد این که نایت سیتی به شدت زنده و قابل باور است، کرده بود. اما گزارش بازیکنان می‌گوید که برخلاف این صحبت‌ها نایت سیتی اصلا زنده و پویا به نظر نمی‌رسد و این موضوع در زمان رانندگی با ماشین‌ها بیش‌تر دیده می‌شود. خیابان‌های یک شهر آینده نگرانه، به هیچ وجه نباید خلوت باشد، اما آن طور که مشخص است ما هنگام رانندگی به خصوص در منطقه‌ی خارج از شهر، به هیچ وجه خودروهای زیادی را مشاهده نمی‌کنیم. در پادکستی که اعضای سی دی پراجک با وبسایت GameStar داشتند، حسابی در مورد عملکرد NPCها صحبت کردند. به گفته‌ی آن‌ها، بازیکنان در شهر نایت سیتی با هزاران NPC روبرو خواهند شد که فعالیت‌های آن‌ها به طور دستی طراحی شده است. به گفته‌ی آن‌ها مردم نایت سیتی در سطح شهر راه می‌روند، خرید می‌کنند، برخی مواقع سر و کله‌ی مجرم‌ها پیدا می‌شود و شهر را به هم می‌ریزند. ما دوست نداریم این مورد را بازگو کنیم ولی متاسفانه NPCها تنها حکم افراد مقوایی را دارند که دارای یک سری از دیالوگ‌های از پیش ظبط شده هستند و رفتار اطرافیان تاثیری بر روی آن‌ها ندارد. هم چنین، آن‌ها بدون هیچ هدفی تنها در شهر می‌چرخند و پس از مدتی در افق محو می‌شوند.
اگر بخواهیم از مکانیک‌های دیگر سایبرپانک ایراد بگیریم، بهانه‌های زیادی وجود دارد، به خصوص در مورد نکاتی که استودیو CD Projekt به شدت روی آن‌ها تبلیغ کرده بود. شاید بتوان مقصر همه‌ی این مشکلات را عدم مدریت مناسب از سوی سران تیم توسعه دهنده دانست. آن‌ها موفق به استفاده‌ی بهینه از منابع بزرگشان نشدند و با کرانچ‌ها و آوردن فشار بر روی کار کنان، سودی به غیر از حاشیه نبردند. این کرانچ‌ها چندین ماه طول کشید و تا زمان انتشار بازی، فشار زیادی بر روی کارمندان سی دی پراجکت وارد شد. به گفته‌ی برخی از رسانه‌ها، کارکنان سی دی پراجکت بیش‌تر از زمان تعریف شده در فضای استودیو مشغول کار آن هم به ضورت فشرده بوده‌اند.
در این نقظه می‌توانیم بگوییم که بازی Cyberpunk 2077 یکی از جاه طلبانه‌ترین بازی‌های تاریخ بود که به خاطر سوء مدیریت توسعه دهنده، قربانی شد. اگر بخواهیم نتیجه‌ی نهایی کار کارمندان این شرکت را در نظر بگیریم، با اثر فوق العاده‌ای روبرو هستیم. سایبرپانک یک بازی بزرگ و عظیم است. ماموریت‌ها، داستان، صداپیشگی شخصیت‌ها و سایر مواردی که از یک بازی RPG انتظار می‌رود، در بازی وجود دارد؛ اما مشکل این جا است که مشکلات فنی اجازه‌ی نفس کشیدن به مروارید درونی بازی Cyberpunk 2077 را نمی‌دهد. سایبرپانک حکم گنجی را دارد که زیر خرابه‌هایی که سوء مدیریت باعث و بانی آن شده، خاک می‌خورد.
در حال حاضر تنها می‌توانیم امیدوار باشیم که توسعه دهندگان در طی دو به روز رسانی بزرگ که قولش را داده‌اند، مشکلات بازی را حل کنند تا بازیکنانی که از کنسول‌های نسل هشتمی هم استفاده می‌کنند، بتوانند با خیال راحت در خیایان های شهر نایت سیتی قدم بزنند. در پایان، اگر قصد دارید به تجربه‌ی این بازی بپردازید، می‌توانید می‌توانید از لینک هایی که در زیر قرار می‌گیرد استفاده کنید. اما پیشنهاد تیم تیلنو این است که تا زمان عرضه شدن به روز رسانی‌ها صبر کنید تا هنگام تجربه‌ی بازی، از دست مشکلات فنی رنج نکشید.
نظر شما در مورد پایان به نسبت ناامید کننده‌ی بازی Cyberpunk 2077 چیست؟ آیا شما موفق به تجربه‌ی آن شده‌اید یا تا به روز رسانی‌ها آینده صبر خواهید کرد؟ نظرات خود را با تیم تیلنو در میان بگذارید.
منبع: Gaming Bolt
