نقد و بررسی بازی Resident Evil 3 Nemesis Remake

Resident Evil 3 Remake بهترین دقایش را وقتی میبیند که سازندگان به نام بازی توجه میکنند. در این نقد و بررسی با تیلنو همراه باشید تا ببینیم چرا کپکام در بازسازی رزیدنت ایول 3 شکست خورده.

نام رزیدنت ایول و کپکام به هم پیوند خورده. انگار حال و اوضاع کپکام را همیشه میشه از بازی‌های این سری فهمید. انتشار Resident Evil 2 Remake در سال پیش نه تنها بازگشت این سری به ریشه‌‌هایش را به همراه داشت بلکه نشون داد کپکام در راه درستی قرار گرفته. اینکه سازنده‌ها بالاخره معنای رزیدنت ایول را از زبان طرفداران آویزه‌ی گوش کردند. موفقیت چشمگیر بازی همه‌ی ما را متقاعد کرده بود که این پایان راه نیست. فقط یکسال نیاز بود که انتظارها به پایان برسد و Resident Evil 3 Remake معرفی بشود. همه چیز برای یک ریمیک عالی دیگر آماده بود. ستینگی مشابه رزیدنت ایول ۲، شخصیت‌های به یاد ماندنی و یک نمسیس خشمگین. نتیجه اما، بازی‌ایست که هرچه هست، آن چیزی نیست که انتظارش را میکشیدیم.

داستانی که نیازی به تغییر نداشت!

بازی مانند چیزی که در نسخه‌ی اصلی شاهدش بودیم شروع میشود. چند کاتسین‌ هرج و مرج‌های راکون سیتی و خلق نمسیس را نشان میدهند. جیل ولنتاین سرباز سابق سازمان استارز قصد خروج از راکون سیتی و افشای شرکت آمبرلا را دارد. آمبرلا در تلاش برای از بین بردن آخرین بازمانده‌های استارز، نمسیس را راهی آنها میکند. در ادامه جیل با کارلوس سرباز نیروهای نظامی آمبرلا رو به رو میشود. کارلوس از او درخواست کمک میکند و ادامه‌ی ماجرا…

Resident Evil 3 Remake هسته‌ی داستان بازی اصلی را حفظ میکند اما در تغییراتی که میدهد، درست عمل نمیکند. تغییراتی که ضرورتی نداشتند و کمکی هم به داستان نمیکنند. مسائلی مثل پررنگ شدن شخصیت کارلوس در بازی یا کابوس‌های جیل از ویروس T. گویا هدف سازندگان از این دستکاری‌ها پرداختن بهتر به شخصیت‌ها بوده. موضوعی که بیشتر اوقات نتیجه‌ی عکس داده. شخصیت‌ها و شخصیت پردازی‌ها هیچوقت عمق پیدا نمیکنند و در حد یک مدل باقی میمانند. زمان کوتاه بازی هم در این مورد بی تاثیر نیست. این موضوع در رابطه‌ی جیل و کارلوس هم وجود دارد. نیکولای هم که بعد نمسیس، حکم آنتاگونیست را ایفا میکند در حد یک کلیشه باقی میماند. متاسفانه کیفیت دیالوگ‌های بازی هم ناامیدکننده است. دیالوگ‌ها بیشتر از آنکه به داستان کمک کنند، بیش از حد میخواهند احساسی یا خفن باشند.

شخصیت‌های زیبا اما توخالی و محیط‌های حذف شده

اوقاتی که کنترل جیل را بدست دارید و از دست نمسیس فرار میکنید بیشتر از اینکه زنده ماندن جیل برای شما مهم باشه گریز از حمله‌های نمسیس جذاب است. دقیقا همینجاست که مشخص میشود  شخصیت پردازی ضعیف، فقط به داستان بازی ضربه نمیزند. گیمپلی در این مواقع بیشتر از اینکه حس رزیدنت ایولی داشته باشد، حس و حال آنچارتدی دارد. وقتی زنده و مرده‌ی جیل برای ما فرقی نکند ژانر سروایول جای خودش را به اکشن تریلر میدهد. بیشتر از ترس و نگرانی، این هیجان است که موتورهای Resident Evil 3 Remake روی آن سوارند.

با اینکه شخصیت پردازی، درست صورت نگرفته،  طراحی کاراکترها به بهترین شکل انجام شده است. از جیل و کارلوس گرفته تا نمسیس. به نظر میرسه انتقاداتی که از طراحی کلیر در ریمیک نسخه‌ی قبلی میشد در اینجا به جیل ولنتاین وارد نیست. علاوه بر شخصیت‌ها، دشمنان و زامبی‌های بازی هم خیلی خوب طراحی شدند. تنوع دشمنان هم با توجه به زمان بازی راضی کنندست و به ندرت خسته کننده میشود.

محیط‌های بازی همانقدر که بد نیست، همانقدر هم برای طرفداران ناامیدی به بار می‌آورد. اول از همه بایدگفت که سه تا از محیط‌های رزیدنت ایول 3 در ریمیک بازی حضور ندارند. فضای داخلی برج ساعت، پارک معروف بازی و در نهایت کارخانه‌ی مرده. سازنده‌ها برای جبران این کمبود، به گسترش محیط بیمارستان دست زدند. لحظات آخر بازی هم در سازمان زیرزمینی آمبرلا اتفاق میفته که طراحی بدی نداره. حذف محیط‌ها اما، بی‌دلیل به نظر میرسد و بیشتر عجله‌ی کپکام را نشان میدهد.

خوب، بد، زشت

گیم پلی بازی غیر از برخی مواقع خاص مشابه همان چیزیست که در ریمیک نسخه‌ی 2 شاهد بودیم. دوربین بالای شانه، حرکت آرام کاراکتر و یک شوتر سوم شخص استاندارد. طراحی گانپلی هم تغییری به خودش ندیده است. بازی در ابتدا صحنه‌های اسکریپت شده‌ی زیادی دارد. به طوریکه احساس میکنید کنترل کاراکتر بیشتر از اینکه دست شما باشد، دست هوش مصنوعی است. این صحنه‌ها بیشتر، خودشان را در تعقیب و گریزهای نمسیس نشان میدهند. تعقیب و گریزهای در سطح راکون سیتی از بهترین بخش‌های بازی هستند. در ادامه اما، خبری از آن نخواهد بود و جای آن را چندین باسفایت با نمسیس میگیرد. باسفایت‌ها هم طراحی قابل قبولی دارند ولی احتمالا به زودی از ذهن شما پاک میشوند.

از دیگر اوقاتی که بازی در اوج به سر میبرد راهروهای تنگ بیمارستان و RPD است. جاهایی که معلوم میشود چرا Resident Evil 3 Remake در قد و قامت برادر بزرگترش ظاهر نمیشود. بیشتر زمان ریمیک نسخه‌ی دوم در همین راهروها و اتاق‌های تاریک جریان داشت. محیط و اتمسفری که به خوبی ترس گذشته‌ی سری را در قالب مدرن ارائه میداد. در نسخه‌های قدیمی رزیدنت ایول همیشه نگران تغییر دوربین ثابت بازی بودیم که نکند زامبی‌ها از رگ گردن به ما نزدیکتر باشند و ما ندانیم. این احساس نیز، در محیط بیمارستان و RPD نمایان میشود. فاز مترویدوینیای رزیدنت ایول و جست و جو برای حل پازل‌های بازی هم در این زمان‌ها بهتر خودش را نشان میداد. بیشتر پازل‌های نسخه‌ی اصلی در Resident Evil 3 Remake حذف شده‌اند. موضوعی که دلیلی قانع کننده برای آن پیدا نکردیم. بقیه‌ی بخش‌های گیمپلی تغییر گسترده‌ای نداشته‌اند. اسلات‌های اسلحه ها و ابزار هنوز سر جایش است و مشکلاتش هم هنوز تقریبا حل نشده‌اند.

از اوقاتی که بازی به ریشه‌ها برمیگردد، چند باریست که شما در طول آن باید در مهماتی که همراهتان داشته باشید تصمیم گیری کنید. اینجاست که ژانر سروایول به خانه‌اش برمیگردد. اینکه برای جنگ با نمسیس بیشتر نیاز به شاتگان یا کلت دارید، هم به خودتان بستگی دارد، هم به مبارزه‌ای که پیش رو دارید. Resident Evil 3 Remake نسبت به نسخه‌ی اصلی کوتاه‌تر و راحت‌تر شده اما خوشبختانه در این مورد زیاده‌روی نشده است. چکپوینت‌های بازی مثل قبل نزدیک به هم نیستند و اکثرا به همان اتاق‌های امن معروف رزیدنت ایول خلاصه میشوند. تنها ناامیدی در این بخش حذف جوهر دستگاه‌های تایپ حتی در درجه‌ی سختی بالاست. اتاق‌های امن، هنوز هم آرامش و موسیقی خاص خود را حفظ کرده‌اند. ما به شما پیشنهاد میکنیم درجه‌ی سختی بازی را استاندارد به بالا انتخاب کنید. در درجه‌ی سختی آسان تغییراتی اعمال میشود که به هسته‌ی اثر ضربه میخورد. تغییراتی نظیر بهبود یافتن نوار سلامتی کاراکتر با گذر زمان.

Resident Evil 3 Remake خوشبختانه مشکلات کمی از منظر فنی دارد. افت فریم‌های جزئی که به تجربه‌ی بازی آسیبی وارد نمیکنند و قابل بخششند. گرافیک فنی بازی نیز از نورپردازی گرفته تا بافت‌ها کم نقص هستند. کیفیت صداگذاری‌های بازی هم در سطح خوبی قرار دارد. موسیقی متن بازی در مقابل، ضعیف است و حتی در باسفایت‌ها هم خودنمایی نمیکند.

مولتی پلیری که هنوز جای کار دارد.

بد نیست سری هم به بخش چند نفره‌ی بازی بزنیم. بخش چند نفره‌ای که به عنوان بازی‌ای جدا و با نام Resident Evil Resistance عرضه شده. دو نقش در بازی وجود دارد. مغز متفکر و بازمانده. بازمانده‌ها باید برای فرار از محیط تلاش کنند و مغز متفکر با استفاده از زامبی‌ها، تله‌ها و غیره در تلاش برای کشتن بازمانده‌هاس. با اینکه بازی ایده‌ی جذابی دارد مشکلات متعدد باعث آسیب رساندن به آن میشوند. سرورهای بازی خالیست و حداقل پنج دقیقه‌ای برای مچمیکینگ باید معطل شد. تعادل نیز در بازی برقرار نیست بگونه‌ای که بازمانده‌ها به ندرت موفق به برد میشوند. به نظر میرسد کپکام به دلیل زمان کوتاه Resident Evil 3 Remake ساخت همچنین مولتی پلیری را از اول مدنظر داشته است. مولتی پلیری که در صورت حل شدن مسائل تعادل و جذب گیمرهای بیشتر میتواند موفق شود.

رزیدنت ایول را فریاد بزن.

Resident Evil 3 Remake بازی بدی نیست اما نام بزرگی را یدک میکشد. تغییرات بازی به جز گرافیک بصری اکثرا کمکی به بازی نکرده و به جای مدرن کردن نگاه قدیمی بازی، توجهش را از ریشه‌ها برداشته. تغییرات داستانی، حذف شدن محیط‌های نسخه‌ی اصلی و کوتاه‌تر کردن بازی. با این حال، جای خوشحالیست که بازی ما را در اوج مواقع ناامیدی هم میتواند امیدوار نگه دارد؛ همان اوقاتی که زنده ماندن شما به چهارتا تیر باقیمانده در مهمات خلاصه میشود. رزیدنت ایول با ژانر سروایول معنا میشود، نه اکشن. کپکام همین سال پیش نشان داد میتوان یک رزیدنت ایول مدرن با طعم نوستالژیک بسازد. کاری که اینبار با Resident Evil 3 Remake نتیجه‌اش فقط یک بازی خوب است و نه یک رزیدنت ایول خوب.